Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Η Κυβέρνηση ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης γιατί θέλει να δοθεί θεσμική απάντηση, στην ανευθυνότητα μιας Αντιπολίτευσης που λειτουργεί  με εξωθεσμική αντίληψη και δεν κατανοεί την κρίσιμη κατάσταση στην οποία εξακολουθεί να βρίσκεται η χώρα αλλά και την επικινδυνότητα που υπάρχει στον διεθνή μας περίγυρο.

 

 Σε τέτοιες στιγμές, δεν χρειάζονται, ούτε από εσάς αλλά ούτε από εμάς, κραυγές. Χρειάζεται ψυχραιμία, υπευθυνότητα και συναίνεση που δυστυχώς, όμως, λείπουν από τη μεριά της Αντιπολίτευσης.

 

Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει πολυγλωσσία, ανέξοδες υποσχέσεις στους πάντες, αναχρονιστικές και παρωχημένες για την Ελλάδα του 2014 ιδέες, ιδεολογήματα, κινδυνολογία και μηδενισμός, αλλά κυρίως, διαστρέβλωση της αλήθειας και της πραγματικότητας. Ένας Ρωμαίος ρήτορας, ξέρετε, είχε πει ότι «ύστερα από τα μεγάλα ψέματα χρειάζεται καλή μνήμη». Σας θυμίζω λοιπόν:

 

=> Εσείς δεν είστε που λέγατε ότι δεν θα πιάσουμε ποτέ πλεονάσματα και στη συνέχεια ότι τα πλεονάσματα είναι «εικονικά»;  Βγάλαμε όμως πλεονάσματα, και μάλιστα μια χρονιά πριν το Πρόγραμμα, και τα πλεονάσματα επαληθεύτηκαν  με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο!

 

=> Εσείς δεν είστε που λέγατε δε θα βγούμε ποτέ στις αγορές; Κι όμως, βγήκαμε στις αγορές. Με απόλυτη επιτυχία, και μάλιστα δύο χρόνια πριν από το Πρόγραμμα!

 

=> Εσείς δεν είστε που λέγατε ότι δεν θα βγούμε ποτέ από την ύφεση; Κι όμως βγαίνουμε από την ύφεση! Για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια  δυσβάσταχα για κάθε Έλληνα πολίτη!

 

=> Εσείς δεν είστε που κάθε μήνα ισχυρίζεστε ότι καταρρέουν τα ασφαλιστικά Ταμεία; Κι όμως υπάρχει απόλυτη ταμειακή ισορροπία στο ασφαλιστικό σύστημα.

 

=> Εσείς, τέλος δεν είστε που λέγατε και εξακολουθείτε να ισχυρίζεστε ότι θα οδηγηθούμε σε «νέο Μνημόνιο»; Κι όμως, θα διαψευστείτε και πάλι: Όχι μόνο δεν θα χρειαστούμε νέο Μνημόνιο, αλλά ο κύκλος του Μνημονίου κλείνει, κλείνει χάρις στις θυσίες  και τις προσπάθειες του ελληνικού λαού, και εμείς ως Κυβέρνηση και ως κόμματα της συγκυβέρνησης, κάνουμε πράξη ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση! Αυτή είναι η πραγματικότητα αλλά αυτή η πραγματικότητα πολιτικά δε σας συμφέρει.

 

 

Όλοι, σ’ αυτή τη χώρα αναγνωρίζουμε - ότι το ασφαλιστικό σύστημα ήταν, και σε κάποιο βαθμό εξακολουθεί να είναι, προβληματικό. Με πλήθος στρεβλώσεων και παθογενειών. Ένα πολυδαίδαλο και κατακερματισμένο σύστημα, ένα μωσαϊκό ειδικών συνταξιοδοτικών καθεστώτων και εξαιρέσεων, στη βάση αποσπασματικών λογικών και συντεχνιακών παρεμβάσεων. Για αυτό το λόγο, δεν ήταν ούτε οικονομικά αποτελεσματικό, αλλά ούτε και κοινωνικά δίκαιο.

 

Αν σε όλα αυτά, προσθέσουμε τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει, η υψηλή ανεργία των τελευταίων χρόνων, η μακροχρόνια επιδείνωση της σχέσης ασφαλισμένων – συνταξιούχων αλλά και η τεράστια διαρροή πόρων λόγω παραβατικότητας, τότε ολοκληρώνουμε τη μεγάλη εικόνα του ασφαλιστικού.

 

Έπρεπε επομένως, κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι, να δράσουμε άμεσα. Για την εξυγίανση του συνταξιοδοτικού ζητήματος, για τη διάσωση των επικουρικών ταμείων και των εφάπαξ, για την ταμειακή εξισορρόπηση του συστήματος, για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, της αδήλωτης και της ανασφάλιστης εργασίας. Έπρεπε να δράσουμε άμεσα και αυτό κάναμε!

 

Δεν θα αναφερθώ όμως στο σημαντικό μεταρρυθμιστικό έργο των προηγούμενων δύο χρόνων, που έχει φέρει το ασφαλιστικό σύστημα σε μια νέα εποχή. Θα αναφερθώ σ’ αυτά που πρόκειται να γίνουν, γιατί θέλω να αποδείξω ότι υπάρχει όραμα και σχέδιο, ότι υπάρχει οδικός χάρτης για τη συνέχιση των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη ολοκληρωθεί.

 

Το επόμενο λοιπόν διάστημα, ορισμένα από αυτά που σχεδιάζεται να γίνουν είναι :

 

1^ον) Θα διαμορφωθεί ο νέος «ασφαλιστικός χάρτης» με την περαιτέρω διοικητική ενοποίηση των Ταμείων κύριας ασφάλισης, χωρίς όμως να θιγούν καθόλου οι παροχές και οι συντάξεις αλλά με μείωση της γραφειοκρατίας και των διοικητικών βαρών, με σημαντικές εξοικονομήσεις, με εξορθολογισμό και ενιαιοποίηση των κανόνων λειτουργίας.

 

Για να μπει επιτέλους τάξη σε αυτό το διοικητικό χάος, των εβδομήντα (70) περίπου διαφορετικών κλάδων και τομέων, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν δικά τους συστήματα παρακολούθησης και λογιστική αυτοτέλεια.

 

2^ον) Στο πλαίσιο του νέου, ενοποιημένου ασφαλιστικού τοπίου, οι ασφαλισμένοι θα απευθύνονται για την έκδοση σύνταξης σε «υπηρεσία μίας στάσης», στο Ενιαίο Κέντρο Απονομής Συντάξεων και μάλιστα με μια απλή ηλεκτρονική αίτηση. Με την πλήρη εφαρμογή του συστήματος «ΑΤΛΑΣ» στο τέλος του 2015, δηλαδή την ψηφιακή καταγραφή του ασφαλιστικού ιστορικού των εργαζομένων, η έκδοση και η απονομή σύνταξης θα είναι ζήτημα ημερών. Ακόμη και στις πιο σύνθετες περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης.

 

3^ον) Από την 1η Ιανουαρίου 2015 αρχίζει η εφαρμογή του νόμου 3863/2010. Εισάγεται ο θεσμός της βασικής και της αναλογικής σύνταξης και ενισχύεται ο ανταποδοτικός χαρακτήρας και η μακροχρόνια βιωσιμότητα του συστήματος. Δεν τίθεται κανένα απολύτως θέμα αλλαγής ηλικιακών ορίων για όσους συνταξιοδοτούνται με ειδικές διατάξεις, δεν πρόκειται να προβούμε σε αλλαγές που ανατρέπουν οικογενειακούς προγραμματισμούς, ούτε πρόκειται να επηρεαστούν οι συντάξεις που ήδη χορηγούνται ή θεμελιώνονται εντός του έτους.

 

4^ον) Έχει ήδη ξεκινήσει το έργο της Κωδικοποίησης & Απλοποίησης της Ασφαλιστικής Νομοθεσίας. Ένα χαοτικό θεσμικό περιβάλλον, το οποίο ταλαιπωρεί τους πολίτες, την Πολιτεία και τα Ταμεία, θα μπει επιτέλους σε τάξη.

 

5^ον) Έχει ήδη δρομολογηθεί και ολοκληρώνεται το 2017, η δημιουργία ενός ενοποιημένου μοντέλου είσπραξης των ασφαλιστικών εισφορών από τη φορολογική διοίκηση της χώρας.

 

Πρόκειται για μια δομική αλλαγή, όχι μόνο για την αποτελεσματικότητα των εισπρακτικών λειτουργιών αλλά και για τη διαμόρφωση μιας πιο υπεύθυνης συμπεριφοράς των πολιτών και των επιχειρήσεων. Θα έχει προηγηθεί βέβαια, μια νέα, πιο γενναία ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών εισφορών.

 

Κλείνοντας, κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι, δεν μπορώ να μην κάνω μια αναφορά και στο υποτιθέμενο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού αναφέρθηκα στα δικά μας. Το υποτιθέμενο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχει δύο βασικές, δύο θεμελιώδεις αντιφάσεις:

 

Η πρώτη είναι, ότι προτείνει μέτρα αύξησης της ζήτησης, η οποία θα μετατραπεί σε εισαγωγές, ενώ το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η αύξηση της προσφοράς και της παραγωγικότητάς της.

 

Η δεύτερη είναι, ότι η χρηματοδότηση προβλέπεται, όπου αυτή δεν είναι ανέφικτη, σε μακροχρόνιο διάστημα (δεν μπορεί για παράδειγμα να εισπραχθούν πρόσθετα 6 δις από τη φοροδιαφυγή σε ένα χρόνο), ενώ οι δαπάνες τις οποίες προβλέπει αναλαμβάνονται άμεσα. Αυτό θα οδηγήσει σε νέο δανεισμό, ο οποίος και φυσικά είναι ανέφικτος.

 

Το συμπέρασμα επομένως είναι πολύ συγκεκριμένο. Όταν ο λαός έχει υποστεί τόσες θυσίες και όταν υπάρχει η τραυματική εμπειρία του 2009,  τότε αυτά που λέτε σας καθιστούν «πολιτικά επικίνδυνους». Ο κ. Δραγασάκης στην τοποθέτησή του είπε μια φράση πολύ χαρακτηριστική: «Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι αυτά που λέμε θα γίνουν όλα ή ότι θα γίνουν αμέσως, αλλά χρειάζεται να δημιουργήσουμε ελπίδα στους πολίτες».

 

Μην γίνεστε λοιπόν έμποροι ελπίδας και μη δημιουργείτε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις στους πολίτες, αποσταθεροποιώντας τη χώρα και την οικονομία.

 

Εμείς είμαστε η ελπίδα, γιατί χαράζουμε διαχωριστικές γραμμές με τις νοοτροπίες του παρελθόντος. Εμείς είμαστε η ελπίδα, γιατί χτίζουμε τη νέα Ελλάδα πάνω σε στέρεες βάσεις και πάνω στην αλήθεια. Δεν χρειαζόμαστε εξωκοινοβουλευτικές λύσεις, δήθεν εθνικής ενότητας. Εμείς είμαστε η κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Αυτό το νόημα έχει η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.