Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

 

Υπάρχει μια παλιά αραβική παροιμία που λέει πως «τέσσερα πράγματα στη ζωή δεν επιστρέφουν ποτέ: τα λόγια που ειπώθηκαν, το βέλος που εκτοξεύθηκε, η ζωή που πέρασε και η ευκαιρία που χάθηκε».

 

Η μεγάλη λοιπόν ευκαιρία της πατρίδας μας είναι τώρα.

 

Τώρα, πρέπει να ξεμπερδεύουμε με τις αδικίες και τις παθογένειες του παρελθόντος που οδήγησαν μια μεγάλη χώρα και έναν περήφανο λαό σ’ αυτή την τραγική κατάσταση.

Τώρα, μετάτο σημαντικό βήμα που έγινε χθες, πρέπει να σταθεροποιήσουμε το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον, ώστε να ξαναμπούμε στο δρόμο της αξιοπρέπειας και της δημιουργίας.

 

Τώρα πρέπει να συγχρονίσουμε, ως κυβερνητικοί εταίροι το βηματισμό μας, για να φέρουμε συγκεκριμένα αποτελέσματα στην κυβερνητική μας δράση και να αλλάξουμε τη στρεβλή αντίληψη της μεταπολίτευσης ότι οι πολιτικοί είναι «οι μάγοι με τα δώρα».

 

Ο προϋπολογισμός του 2013, είναι ίσως ο πιο κρίσιμος της νεώτερης ιστορίας μας. Γιατί καταρτίστηκε και θα εφαρμοστεί σε μια απολύτως οριακή χρονιά, μια χρονιά στην οποία θα κριθεί αν η Ελλάδα παραμείνει στην πρώτη γραμμή της Ευρώπης ή θα αποτελέσει οριστικά και αμετάκλητα το βραδυπορούν τμήμα της. Είναι επομένως μια  πολιτική απόφαση για τη νέα εποχή στη χώρα μας.

 

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Δεν φταίει μόνο η διεθνής οικονομική κρίση για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Φταίει και το γεγονός ότι η κρίση μας βρήκε, ως χώρα, υπερχρεωμένους. Φταίει και το γεγονός, ότι από τότε πού ενταχθήκαμε στην Ευρώπη, δεν δώσαμε ποτέ προσοχή στη διάσταση της ανταγωνιστικότητας.

 

Οι πολιτικές που εφαρμόσαμε στηρίζονταν πάνω σε δύο άξονες, που αποδείχθηκαν έωλοι. Πως θα μεγιστοποιηθούν οι ετήσιοι δείκτες ανάπτυξης μέσω της κατανάλωσης, και πως θα γίνει αναδιανομή του πλούτου μέσω του φορολογικού συστήματος και των κρατικών ενισχύσεων.

 

 

Τα βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού αναπτυξιακού προτύπου ήταν η δραματική αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης που έφτασε το 75% του ΑΕΠ το 2011 (το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη των «27»), η αύξηση της δημόσιας κατανάλωσης (16% του ΑΕΠ), ο μικρός ρόλος του εξωτερικού τομέα με τις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών να κυμαίνονται στο 27% του ΑΕΠ (από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη των «27»), η δραματική αύξηση του τομέα των υπηρεσιών (75% του συνολικού ΑΕΠ) και η παράλληλη συρρίκνωση της βιομηχανίας (12% του ΑΕΠ) και της αγροτικής παραγωγής (4% του ΑΕΠ).

 

Διαμορφώθηκε δηλαδή ουσιαστικά, μια κλειστή, εσωστρεφής, και κρατικοκεντρική οικονομία, μη ανταγωνιστικών υπηρεσιών, με έντονο δημόσιο και ιδιωτικό καταναλωτισμό. Μια οικονομία, που τροφοδοτήθηκε από τα χαμηλά επιτόκια, το άφθονο τραπεζικό χρήμα, και την αύξηση του δημόσιου χρέους.

 

 

Ο προϋπολογισμός του 2013, που συζητούμε σήμερα, αποτυπώνει μια οικονομική στρατηγική, σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που περιέγραψα προηγουμένως.

 

 Μια στρατηγική για τη σωτηρία της πατρίδας και την ανάκαμψη ταυτόχρονα της οικονομίας. Μια στρατηγική που προσπαθεί να θεραπεύσει τα σφάλματα του παρελθόντος, γιατί εμείς αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και προσπαθούμε να τα αντιμετωπίσουμε.

 

 Βασικοί πυλώνες αυτής της στρατηγικής, εκ των πραγμάτων αναδεικνύονται, η εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών, η ισχυρή ανάκαμψη των δημόσιων και των ιδιωτικών επενδύσεων και η επιτάχυνση της οικονομικής εξωστρέφειας, των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών.

 

 

Ο προϋπολογισμός του 2013, είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους. Και το ισχυρίζομαι αυτό, γιατί έχει σχεδιαστεί και έρχεται να ψηφισθεί και να υλοποιηθεί, κάτω από πολύ συγκεκριμένες οικονομικές συνθήκες και δεδομένα, που ενέχουν σοβαρούς κινδύνους και αβεβαιότητες. Ταυτόχρονα, αναφέρεται σ’ ένα πολιτικό περιβάλλον, που παρόμοιό του η χώρα δεν έχει ποτέ ξαναζήσει.

Ποια είναι τα νέα δεδομένα που υπάρχουν:

 

 Η παγκόσμια οικονομία, παρά τα ενθαρρυντικά σημάδια ανάκαμψης στις αρχές του χρόνου, παρουσιάζει πλέον ενδείξεις επιβράδυνσης, κυρίως λόγω των δημοσιονομικών προβλημάτων στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

 

Η απάντηση των ευρωπαϊκών κρατών σ’ αυτά τα προβλήματα, είναι η προσήλωση σε μια αυστηρή πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας. Η Ελλάδα δεν εφαρμόζει δηλαδή δικές της «συνταγές», αλλά αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης πολιτικής που εφαρμόζεται σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.

 

 Η Ισπανία έκανε ήδη πρόσθετες περικοπές 27 δις το 2012 και προβλέπει νέες περικοπές 40 δις για το 2013, η Γαλλία προχώρησε στον πιο σκληρό προϋπολογισμό των τελευταίων τριάντα ετών, ενώ αντίστοιχα προγράμματα ακολουθούν η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Σλοβενία και η Κύπρος.

 

Η δημοσιονομική προσαρμογή που επιχειρήθηκε στην πατρίδα μας τα προηγούμενα χρόνια, ήταν η πιο απότομη και σκληρή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Οι έλληνες έχουν υποβληθεί σε τεράστιες θυσίες, που για την περίοδο 2010-2012 έφθασαν αθροιστικά τα 49 δις ευρώ. Μαζί με τα μέτρα των επόμενων δύο ετών, θα διαμορφωθούν στο 30% του ΑΕΠ σε μία πενταετία.

 

 Το δημοσιονομικό αποτέλεσμα, δεν ήταν όμως ανάλογο των θυσιών που έγιναν. Το πρωτογενές έλλειμμα την ίδια περίοδο (2010- 2012), μειώθηκε μόνο κατά 23,1 δις ευρώ, ενώ η ανεργία εκτοξεύθηκε στα ύψη και η πραγματική οικονομία βυθίστηκε σε μια πρωτοφανή για τα παγκόσμια δεδομένα ύφεση.

 

 Αυτή δυστυχώς είναι η αφετηρία, από την οποία ξεκινάει η προσπάθεια που απεικονίζεται στον τωρινό προϋπολογισμό.

Από τη στιγμή που η χώρα μας προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης, υπάρχουν πολύ περιορισμένοι βαθμοί ελευθερίας για την άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής. Οι περιορισμοί που μας τίθενται είναι πολλοί και αυστηροί και αν σ’ αυτούς προστεθούν και τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας (διογκωμένο δημόσιο χρέος, στρεβλή λειτουργία του δημόσιου τομέα κλπ), εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για εναλλακτικές κινήσεις και αποφάσεις.

 

Παράλληλα, η κατάσταση στα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους είναι οριακή και ασφυκτική, αφού εδώ και καιρό έχει παγώσει η χρηματοδότηση από το μηχανισμό στήριξης. Η χώρα πληρώνει βαρύ τίμημα από αυτή την έλλειψη χρηματοδότησης.

Έπρεπε να είχε αποδεσμευθεί δόση ύψους 31,3 δις ευρώ από το δεύτερο τρίμηνο, 5 δις ευρώ από το τρίτο τρίμηνο ενώ εκκρεμεί και μία ακόμη δόση 7 δις ευρώ για το τέταρτο τρίμηνο του έτους.

 

 Οι αποκλίσεις των μακροοικονομικών εκτιμήσεων του Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής είναι συνεχείς και μεγάλες. Η ύφεση ήταν μεγαλύτερη, ενώ άστοχες ήταν και οι προβλέψεις για την ανεργία.

 

Επειδή ακριβώς ο συγκεκριμένος προϋπολογισμός θέλει να αποφύγει νέες τέτοιες αστοχίες, γι’ αυτό και είναι ίσως ο πιο ρεαλιστικός των τελευταίων ετών. Οι χθεσινές φθινοπωρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ύφεση και το δημόσιο χρέος, είναι ευμενέστερες από τις προβλέψεις του προϋπολογισμού. Δεν προσπαθεί επομένως να ωραιοποιήσει την κατάσταση. Προσπαθεί να εκτιμήσει τις πραγματικές εξελίξεις.

 

Το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης από 6,6% το 2012, θα μειωθεί στο 5,2% του ΑΕΠ το 2013. Το πρωτογενές έλλειμμα, για το 2012 θα διαμορφωθεί στο 1,2% του ΑΕΠ, ενώ το 2013 προβλέπεται πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 748 εκατ. ευρώ ή 0,4% του ΑΕΠ.

 

Η ύφεση αποκλιμακώνεται, αλλά παραμένει σε υψηλά ακόμη επίπεδα. Το νέο έτος θα είναι επίσης υφεσιακό, αλλά από το 6,5% του 2012, θα διαμορφωθεί στο 4,5% το 2013.

 

 Το δημόσιο χρέος θα ανέλθει φέτος στο 175,6% του ΑΕΠ και την επόμενη χρονιά στο 189,1%, ενώ είναι φανερό ότι θα χρειαστούν πρόσθετες αποφάσεις για να καταστεί βιώσιμο.

 

Ο προϋπολογισμός σχεδιάστηκε εν μέσω μιας μεγάλης και σκληρής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας. Μιας πραγματικής διαπραγμάτευσης, που σε καμιά περίπτωση δεν ήταν ένα θέατρο για τα μάτια του κόσμου, όπως ισχυρίζονται στην Αντιπολίτευση.

 

Εξαντλήθηκαν όλα τα περιθώρια πιέσεων και χρόνου και υπήρξαν σημαντικές βελτιώσεις, ακόμη και την τελευταία στιγμή, όπως η επιμήκυνση του χρόνου της δημοσιονομικής προσαρμογής σε 4 αντί για 2 έτη και για πρώτη φορά, η ρήτρα υπέρβασης των στόχων.

 

Ο προϋπολογισμός αυτός, είναι ο πρώτος που κατατίθεται από μία Κυβέρνηση τριών κομμάτων. Μια κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης, που έχει προκύψει από μετεκλογική συνεργασία, βασίζεται σε προγραμματική σύγκλιση με ορίζοντα τετραετίας και έβαλε τέλος σε μια περίοδο μακράς πολιτικής αβεβαιότητας.

 

 Αυτός επομένως ο προϋπολογισμός και ακριβώς λόγω αυτής της πολιτικής ιδιαιτερότητας, είναι η αποτύπωση μιας κυρίαρχης, ιστορικής και στρατηγικής εθνικής επιλογής. Της επιλογής και της εντολής που έχουμε λάβει, να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ.

 

Η ψήφιση του, θα είναι μια πράξη που θα στείλει ισχυρά μηνύματα, όχι μόνο προς την ελληνική κοινωνία αλλά και προς τη διεθνή κοινότητα και τους θεσμικούς μας εταίρους. Ιδιαίτερα στους θεσμικούς μας εταίρους, που είναι ανήσυχοι και δύσπιστοι και αναζητούν ορισμένες φορές εύκολα προσχήματα εναντίον μας.

 

Ακούμε από τους συναδέλφους της Αντιπολίτευσης, την κριτική ότι οι μακροοικονομικές προβλέψεις του προϋπολογισμού είναι ανεδαφικές και ότι οι στόχοι του δεν θα επιτευχθούν και επομένως θα χρειαστούν νέα πρόσθετα μέτρα.

 

Δεν ακούσαμε ποτέ όμως –πέρα από κάποιες οργισμένες διαπιστώσεις και κάποιες γενικόλογες θεωρητικές αναλύσεις- ποια είναι η πρότασή τους, ώστε να αποφύγουμε αυτή την παγίδα. Δεν ακούσαμε ποια είναι η πρότασή τους για να πάμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και από που θα βρεθούν τα δισεκατομμύρια δημόσιας δαπάνης που θα χρειαστούν γι’ αυτό, αλλά και για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους μας, με δεδομένο ότι η χώρα βρίσκεται εδώ και χρόνια εκτός αγορών.

 

Ακόμη και αν δεν ξέρει κανείς τόσο καλά οικονομικά, όσο για παράδειγμα οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι η εμμονή σε μονομερείς ενέργειες του τύπου «θα χρεοκοπήσουμε και δεν θα σας δώσουμε αυτά που σας χρωστάμε», είναι σαν να παίζεις στα ζάρια την τύχη της χώρας, είναι σαν να παίζεις μες τη φωτιά.

 

Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,

 

 Σ’ αυτό το περιβάλλον που περιέγραψα, η διαδρομή για την οικονομική ανάκαμψη δεν είναι εύκολη, είναι ένας μαραθώνιος δρόμος. Είναι ένας αγώνας αντοχής και όχι ένας αγώνας ταχύτητας.

 

 Αυτό που πρέπει να ζητάμε, είναι να γίνονται συνεχώς βήματα μπροστά. Μικρές νίκες, οι οποίες αθροιζόμενες θα δημιουργούν την αίσθηση ότι κάτι αλλάζει στη χώρα και ότι οι θυσίες στις οποίες υποβάλλεται ο ελληνικός λαός δεν είναι μάταιες.

 

Αυτές όμως οι μικρές νίκες υπάρχουν. Ήδη, τα πρώτα αισιόδοξα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας, που δημιουργούν θετικές προσδοκίες για την ελληνική οικονομία, είναι ορατά.

 

Από το ύφος και το περιεχόμενο των δηλώσεων αλλά και τις επισκέψεις των ξένων ηγετών, που έχουν αυξήσει το κεφάλαιο αξιοπιστίας της χώρας.

 

Από το αυξημένο ενδιαφέρον των ξένων επιχειρήσεων και των επενδυτικών ταμείων.

 

Από τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος στη χώρα μας κατά 22 θέσεις, σύμφωνα με την πρόσφατη ετήσια έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Από την ικανοποιητική πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού   του 2012, κυρίως κατά το δεύτερο εξάμηνο του έτους, παρά τη βαθύτερη από τις εκτιμήσεις ύφεση. Τα έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης θα διαμορφωθεί στο 6,6%, ελαφρά χαμηλότερο από το 6,7% που ήταν η πρόβλεψη του συμπληρωματικού προϋπολογισμού του 2012.

Από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, τη βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και την αύξηση των εξαγωγών. Η Ελλάδα έχει βελτιώσει το τελευταίο διάστημα τη θέση της στη διεθνή κατάσταση ανταγωνιστικότητας κατά 11 θέσεις.

Από τη μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, το οποίο φαίνεται από τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων και από τα επιτόκια δανεισμού στις εκδόσεις των εξαμηνιαίων έντοκων γραμματίων. Το τελευταίο έγινε με επιτόκιο 4,46%, το χαμηλότερο από τότε που η χώρα προσέφυγε στο Μηχανισμό Στήριξης.

 Τέλος, αισιόδοξα σημάδια φαίνονται και από τη συνεχή ροή επιστροφής καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες και τη δημιουργία νέων ισχυρών τραπεζικών ομίλων με μεγέθη ικανά να ανταποκριθούν στις συνθήκες του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος.

Ανέφερα προηγουμένως ότι υπάρχουν μπροστά μας πολλά χιλιόμετρα μαραθώνιας διαδρομής, για την ανάκαμψη της οικονομίας.

 

Το Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής, το οποίο ψηφίστηκε το Μάρτιο του 2012, προέβλεπε τη λήψη μέτρων για τα επόμενα δύο χρόνια, ώστε να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι που είχαν τεθεί. Το «πακέτο» αυτών των μέτρων, το οποίο αποτελεί δέσμευση της χώρας, θα έπρεπε ήδη να έχει εξειδικευθεί από τον προηγούμενο Ιούνιο.

 Στο πλαίσιο αυτό και με δεδομένη την υποχρέωση που υπήρχε, ο προϋπολογισμός του 2013, εναρμονισμένος με το επικαιροποιημένο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής,   ενσωματώνει για το 2013 πρόσθετες δημοσιονομικές παρεμβάσεις καθαρής απόδοσης 9,37 δις ευρώ, από τα οποία 7,59 δις θα είναι στο σκέλος των δαπανών και 1,78 δις ευρώ στο σκέλος των εσόδων.

 

 Είναι δύσκολες, και είναι βέβαια εμπροσθοβαρείς αυτές οι παρεμβάσεις. Απέναντι μας υπάρχει μια ολόκληρη κοινωνία που αγωνιά και μας παρατηρεί αυτές τις κρίσιμες και ιστορικές για την πατρίδα ώρες και περιμένει από εμάς απαντήσεις.

 

Σ’ αυτούς που έχουν μάθει να αποφεύγουν τις υποχρεώσεις τους, και να πλουτίζουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

 

Στις ποικίλες συντεχνίες που εκμεταλλεύονται τόσα χρόνια τις στρεβλώσεις που υπάρχουν και στα επιχειρηματικά συμφέροντα που αισθάνονται το έδαφος να «τρίζει» κάτω από τα πόδια τους.

 Σ’ αυτούς που χάνουν προνόμια και εξουσίες, αλλά και στις πολιτικές δυνάμεις που τους καλύπτουν και τους υποθάλπουν, σε όλους αυτούς, εμείς τους απαντούμε:

 

Δεν κάνουμε πίσω ούτε ένα χιλιοστό από την ευθύνη μας, να ξαναφτιάξουμε μια οικονομία πραγματικά ελεύθερη και ανταγωνιστική. Μένουμε εδώ σταθεροί, «ποτέ από το χρέος μη κινούντες. Δίκαιοι και ίσιοι σε όλες μας τες πράξεις», όπως λέει και ο ποιητής.

 

Σ’ αυτούς όμως, που θίγονται άδικα, που πληρώνουν όλα αυτά τα χρόνια τους φόρους τους, που έχουν μείνει άνεργοι και που έχουν φτάσει στα όριά τους. Σ΄ αυτούς που αγκομαχούν να τα βγάλουν πέρα στα μεγάλα αστικά κέντρα ή βρίσκονται στα μικρά χωριά της πατρίδας μας, όπως τα δικά μου στην Ήπειρο.

 

 Όλους αυτούς, τους αντιμετωπίζουμε με σεβασμό και τους υποσχόμαστε ότι   έχουμε συστηματικά προετοιμάσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, ώστε τα μέτρα αυτά να είναι τα τελευταία.

 

Το 2013 θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, που είναι το βασικό ζητούμενο μιας σταθεροποιητικής δημοσιονομικής πολιτικής, και ταυτόχρονες αναπτυξιακές δράσεις.

 

Για πρώτη φορά, τα μέτρα για τον περιορισμό του ελλείμματος θα συνοδεύονται με άμεσες προϋποθέσεις ανάπτυξης, τόνωσης της ρευστότητας και με διαρθρωτικά μέτρα που θα ανακόψουν την ύφεση.

 

 Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά από το παρελθόν. Θα ήμασταν ευτυχείς αν είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο. Θα ήταν για όλους μας εύκολο.

 

 

 Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

 

Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες που αποτυπώνονται και περιγράφονται σ’ αυτό τον προϋπολογισμό.

 

1^ον) Η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, τόσο με την επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, όσο και με τη δημιουργία ενός ευνοϊκού διοικητικού και ρυθμιστικού περιβάλλοντος για την επιχειρηματικότητα. Είναι ήδη σε διαβούλευση το νέο πλαίσιο για τις Στρατηγικές και Ιδιωτικές Επενδύσεις ενώ παράλληλα, έχει πραγματοποιηθεί προεργασία ώστε να επιλεγούν εκείνες οι   αποκρατικοποιήσεις που μπορούν να προχωρήσουν ταχύτερα. Ο ρεαλιστικός στόχος για το 2013 είναι 2,6 δις ευρώ, εκ των οποίων τα πρώτα 272 εκατ. θα εισπραχθούν τον Μάρτιο.

 

 2^ον) Οι διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας, αλλαγές που καθιστούν ευκολότερη την πρόσβαση για νέους επιστήμονες και επαγγελματίες, και οι οποίες μειώνουν παράλληλα το κόστος αγαθών και υπηρεσιών, χωρίς να οδηγούν σε μείωση του εργατικού κόστους.

 

 Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, επιτυγχάνεται επίσης, με μια σειρά άλλων παρεμβάσεων όπως, τον εκσυγχρονισμό των αγορανομικών διατάξεων, τη μείωση του διοικητικού βάρους και της γραφειοκρατίας για την ίδρυση των επιχειρήσεων μέσω της λειτουργίας υπηρεσιών μιας στάσης (το κόστος έναρξης επιχειρήσεων έχει ήδη μειωθεί κατά 50%), την αποτελεσματικότερη λειτουργία της Επιτροπής Ανταγωνισμού και την προώθηση νέου θεσμικού πλαισίου για τις εξαγωγές. Ταυτόχρονα, έχει ήδη δημιουργηθεί και βρίσκεται σε λειτουργία, το συντονιστικό κέντρο για την αντιμετώπιση του παραεμπορίου.

 

3^ον) Η δημιουργία ενός αξιόπιστου και αυστηρά ελληνικού, μηχανισμού συνεχούς ελέγχου των δαπανών, σε όλους τους φορείς, όχι μόνο της Κεντρικής αλλά και της Γενικής Κυβέρνησης.

 

Ο μηχανισμός αυτός, πρωτόγνωρος πραγματικά για τα ελληνικά δεδομένα, θα προβλέπει την έγκαιρη προειδοποίηση για σοβαρές υπερβάσεις δαπανών, αυτόματα μέτρα διόρθωσης αυτών των υπερβάσεων και πρόσθετο μηχανισμό παρέμβασης, όταν τα αυτόματα μέτρα δεν υλοποιούνται ή δεν επαρκούν.

 

4^ον) Ο εξορθολογισμός, των δαπανών όλων των Υπουργείων. Ο προϋπολογισμός περιλαμβάνει ρητά, μια σειρά από παρεμβάσεις που θα τεθούν σε ισχύ   όπως για παράδειγμα, η κατάργηση και η συγχώνευση φορέων του Δημοσίου (τόσο στην Κεντρική Κυβέρνηση, όσο και στους ΟΤΑ), ο περιορισμός της σπατάλης στην υγεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η επέκταση του ενιαίου μισθολογίου και ο συστηματικός επανέλεγχος των δικαιούχων για τη συγκράτηση της δαπάνης για συντάξεις.

 

5^ον) Η αξιοποίηση της αδρανούς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, με την επίσπευση μεταξύ των άλλων της καταγραφής της και τη δημιουργία του Εθνικού Περιουσιολογίου, ώστε να γνωρίζουμε επιτέλους τι έχουμε και πως μπορούμε να το αξιοποιήσουμε.

 

6^ον) Η καλύτερη στόχευση των κοινωνικών δαπανών, χωρίς όμως να επηρεαστεί το επίπεδο κοινωνικής προστασίας για όσους έχουν πραγματικά ανάγκη.

 

Το ύψος των κοινωνικών δαπανών στη χώρα μας, ως ποσοστό του ΑΕΠ, θα αυξηθεί, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, από το 21,3%   το 2012, στο 21,7% το 2013, πολύ ψηλότερα δηλαδή από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο που για το 2013 θα είναι 17,5%.

 

Υπάρχει επομένως ευρύ πεδίο για να περιορίσουμε τη σπατάλη και τη διαφθορά, με αποτελεσματικές πολιτικές για τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, ώστε τα κονδύλια αυτά να πιάνουν τόπο και να συνεχίσουν να εξυπηρετούνται οι πραγματικά κοινωνικά αδύναμοι.

 

7^ον) Η διαμόρφωση ενός διαφορετικού φορολογικού συστήματος, μακράς πνοής, που θα οδηγήσει στην άντληση   εσόδων, όχι από την αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης, αλλά από την αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης, τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, την κατάργηση της νόμιμης φοροαποφυγής λόγω των εξαιρέσεων και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.

 

 Με την εκτεταμένη χρήση νέων τεχνολογιών, την απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, την αναδιοργάνωση των ελεγκτικών μηχανισμών για τον έλεγχο των εισοδημάτων που δεν έχουν δηλωθεί και την προώθηση αλλαγών που δεν είχαν τολμηθεί, όπως η κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων.

 

8^ον) Η τόνωση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, (που θα προστατεύσει ταυτόχρονα τις καταθέσεις), την πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, την απορρόφηση πόρων από τα διαρθρωτικά κοινοτικά ταμεία (ΕΤΕΑΝ) και την ενεργοποίηση στη χώρα μας της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για τη χρηματοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μεγάλων έργων υποδομής.

 

Ο προϋπολογισμός προβλέπει, ότι για την πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τους ιδιώτες, θα διατεθούν μέσα στο επόμενο δίμηνο του 2012 3,5 δις ευρώ και άλλα 3,5 δις το 2013, ενώ από την επόμενη χρηματοδοτική δόση –όταν αυτή εκταμιευθεί- μόνο 10% θα πάει στους δανειστές μας, και αυτό θα συμβεί για πρώτη φορά.

 

9^ον) Η επιτάχυνση του ΕΣΠΑ, με την απλούστευση των διαδικασιών του και με την αναθεώρηση πολλών έργων και στόχων, προκειμένου να μη χαθούν πολύτιμοι πόροι και να μεταφερθούν σε προγράμματα για την ενίσχυση της απασχόλησης και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

 

 Έχουμε ήδη απορροφήσει το 45% των προβλεπόμενων πόρων, έναντι του 41% που είναι ο κοινοτικός μέσος όρος, ενώ   το ΠΔΕ, δεν μειώνεται. Θα διατηρηθεί το 2013  στα ίδια επίπεδα με τη φετινή χρονιά (6,85 δις ευρώ), και θα είναι υψηλότερο ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά 3,7%.

 

Εδώ βέβαια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προκύπτει ένα αυτονόητο ερώτημα. Όλες αυτές οι μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες αποτελούν το ζητούμενο δεκαετιών και ταυτόχρονα, πολλές από αυτές, αποτελούν βασικές και επανειλημμένες εξαγγελίες άλλων κυβερνήσεων στο παρελθόν. Γιατί επομένως να πιστέψει ο πολίτης, ότι τώρα αυτές οι μεταρρυθμίσεις μπορούν να υλοποιηθούν;

 

Η απάντηση είναι πολύ συγκεκριμένη. Γιατί τώρα υπάρχει μια Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης και Εθνικής Σωτηρίας, που έχει σαν στόχο της ένα μεγάλο άλμα της χώρας στο μέλλον.

 

Γιατί τώρα υπάρχει μια κυβέρνηση, που είναι αποφασισμένη να σπάσει τον φαύλο κύκλο του λαϊκισμού και να επιτελέσει το έργο της, πέρα και πάνω από το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος.

 

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

 

Παρουσίασα περιληπτικά τις βασικές προβλέψεις του προϋπολογισμού του 2013. Ενός προϋπολογισμού που περιλαμβάνει επώδυνες αποφάσεις. Ενός προϋπολογισμού που αποτυπώνει όμως ταυτόχρονα, μια μεγάλη εθνική προσπάθεια για βιώσιμη ανάπτυξη και τα πρώτα σημαντικά βήματα ανάκαμψης.

 

Υπάρχουν, στο πολιτικό σύστημα, αυτοί που νοσταλγούν επίπονα και μονότονα το παρελθόν και αυτοί που εργάζονται σκληρά για να υπάρχει το μέλλον.

 

Υπάρχουν αυτοί που μιλούν με ειλικρίνεια προκαλώντας πολλές φορές την αντίδραση και αυτοί που δεν μιλούν καθόλου, επενδύοντας στην τακτική του ώριμου φρούτου ή που μιλούν την εύπεπτη γλώσσα του λαϊκισμού.

 

Υπάρχουν αυτοί που στηρίζουν έμπρακτα την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και εκείνοι που προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν τις δεσμεύσεις που απορρέουν από αυτήν.

 

Υπάρχουν αυτοί που αγωνίζονται για τη νέα Ελλάδα και εκείνοι που υπόσχονται ότι θα τ’ αλλάξουν όλα, χωρίς όμως να θέλουν στην ουσία ν’ αλλάξουν τίποτα.

 

Υπάρχουν αυτοί που πειραματίζονται με τις συνιστώσες τους, πότε ζητώντας εκλογές, πότε λέγοντας ότι δεν είναι έτοιμοι να κυβερνήσουν και πότε ότι προετοιμάζονται για να κυβερνήσουν αλλά και εκείνοι που σηκώνουν το κοινωνικό κόστος για να μη βυθιστεί η χώρα στη χαράδρα της άτακτης χρεοκοπίας.

 

Υπάρχουν τέλος αυτοί που μιλούν τη γλώσσα της κοινής λογικής και εκείνοι που προσαρμόζουν τη λογική στο κομματικό τους συμφέρον.

 

Αυτές είναι οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα και αυτή είναι η πραγματική απόφαση την οποία πρέπει να πάρει το ελληνικό Κοινοβούλιο.

 

Η Ελλάδα πέρασε και άλλες κρίσεις και πτωχεύσεις. Στάθηκε όμως όρθια και συνέχισε να πορεύεται στην Ιστορία. Σας καλώ να στηρίξουμε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη.