Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι υπάρχει μια κοινωνική πραγματικότητα η οποία είναι πολύ δύσκολη. Περνάμε από μια μεταβατική φάση που προκαλεί επώδυνες ανατροπές. Δρομολογούμε όμως ταυτόχρονα τη φυγή προς τα εμπρός για να μπορέσουμε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας. Ήδη με τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση άρχισε η μείωση των φόρων. Η μεγάλη πρόκληση είναι να μπορέσουμε να συνδυάσουμε τη δημοσιονομική προσαρμογή, με την οικονομική ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις. Αυτή η προσπάθεια θα καθορίσει και το πολιτικό σκηνικό το επόμενο διάστημα. 

 

 

Μπροστά μας είχαμε μια πραγματικότητα που έπρεπε να την αντιμετωπίσουμε άμεσα. Η δαπάνη του ΕΟΠΥΥ σε συγκεκριμένες κατηγορίες δαπανών, με βάση και τα στοιχεία του εξαμήνου, είχε υπερβεί τον ρυθμό με τον οποίο είχε προϋπολογιστεί να κινείται στη διάρκεια του έτους. Αν ο ρυθμός αυτός διατηρηθεί, η ετήσια υπέρβαση στις δαπάνες  των ιδιωτικών κλινικών και  των διαγνωστικών κέντρων θα ξεπεράσει κατά πολύ τα 500 εκατ. ευρώ και αυτό συνιστά στην ουσία μια δημοσιονομική βόμβα που έπρεπε να απενεργοποιήσουμε.

 

 

Κυρίως για τον εξής λόγο. Το φθινόπωρο του 2012 μειώθηκαν οι τιμές αποζημίωσης για πλήθος εξετάσεων και υπηρεσιών και εισήχθησαν νέες αυξημένες συμμετοχές ασθενών ώστε να συγκρατηθεί η δαπάνη του 2013 εντός των  ορίων του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ.  Παρά τη μείωση όμως των τιμών αποζημίωσης, έχουμε  ταχεία αύξηση του όγκου της κατανάλωσης, η οποία,  ούτε μια πραγματική αύξηση στη ζήτηση υπηρεσιών υγείας αντικατοπτρίζει, ούτε μπορεί να δικαιολογηθεί από την ένταξη μερικών νέων μικρών Ταμείων στον ΕΟΠΥΥ. Με άλλα λόγια, παρά το ότι οι τιμές έπεσαν, οι πάροχοι των υπηρεσιών υγείας –όχι βέβαια όλοι, αλλά πολλοί- αύξησαν τον όγκο των εξετάσεων, προκάλεσαν δηλαδή τεχνητή αύξηση της ζήτησης για να αυξήσουν έτσι το εισόδημά τους.

 

Δεν είχαμε καμία άλλη δυνατότητα και κανένα περιθώριο πέρα από αυτόν τον μηχανισμό αυτόματης επιστροφής, με δεδομένο βέβαια ότι η βούλησή μας, και αυτό νομίζω ότι είναι και βούληση όλων, ήταν να μην προκαλέσουμε καμιά πρόσθετη επιβάρυνση  στους ασφαλισμένους του Οργανισμού. Δεν υπάρχουν άλλες μαγικές συνταγές  και γι’ αυτό εισάγουμε αυτό το μέτρο που στην ουσία δημιουργεί κλειστούς προϋπολογισμούς.

 

Επιδίωξή μας είναι να το συνδυάσουμε με την επιτάχυνση της αποπληρωμής προς τους παρόχους των ληξιπρόθεσμων οφειλών του ΕΟΠΥΥ πριν το 2012, αλλά και των πληρωμών της φετινής χρονιάς. Ήδη, την Παρασκευή, έγιναν πληρωμές ύψους 104 εκατομμυρίων ευρώ που αφορούν σε ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα, φυσιοθεραπευτές και ιδιώτες γιατρούς για την περίοδο από Νοέμβριο 2012 έως Μάρτιο 2013. 

Η υπουργική απόφαση που θα εκδοθεί και η οποία θα καθορίσει το μηχανισμό επιστροφής, θα φροντίσει να κατανείμει το υπερβάλλον ποσό κάθε κωδικού σε κάθε πάροχο ανάλογα με το μερίδιο του στον κύκλο εργασιών του ΕΟΠΥΥ. Δεν θα είναι επομένως  το ίδιο  ποσοστό επιστροφής σε όλους, αλλά σε άλλους μικρότερο και σε άλλους μεγαλύτερο. Και επιπλέον, το ποσό επιστροφής για κάθε πάροχο θα υπολογίζεται σε εξαμηνιαία βάση, αφού αφαιρεθούν η έκπτωση (rebate),  που θεσμοθετήθηκε επίσης με το πολυνομοσχέδιο καθώς επίσης και τυχόν μη αποδεκτές δαπάνες που θα προκύψουν από ελέγχους. Αν αναλογιστεί κανείς  ότι τα ποσοστά των εκπτώσεων θα είναι κλιμακούμενα- προοδευτικά, μεγαλύτερα δηλαδή για τους μεγάλους πάροχους και μικρότερα για τους μικρούς, τότε θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ότι κάνουμε αυτό το σύστημα της αυτόματης επιστροφής δικαιότερο. Δεν πρέπει επομένως να υπάρχει ανησυχία στους συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ γιατρούς, στα ασυλικού χαρακτήρα ιδρύματα κλπ.

 

 

Ένας από τους βασικούς λόγους δημιουργίας του ΕΟΠΥΥ ήταν η ανάπτυξη και εφαρμογή μηχανισμών ελέγχου της ποσότητας, της ποιότητας, της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας των υπηρεσιών από ιδιώτες και δημόσιους παρόχους υπηρεσιών, με βάση διεθνή πρότυπα. Αυτό όμως, δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί. Αποτέλεσμα είναι να λειτουργεί ένας Οργανισμός με πολλές αδυναμίες, οι οποίες επιτρέπουν στους παρόχους να τις εκμεταλλεύονται και να δημιουργούν προκλητή ζήτηση. Γι αυτό με το πολυνομοσχέδιο εισαγάγαμε τον αναδρομικό και προοπτικό κλινικό έλεγχο των υπηρεσιών και των χρεώσεων των παρόχων στα ιδιωτικά κέντρα και τις κλινικές. Σ αυτό συνίσταται και η συμμετοχή των ιδιωτικών εταιρειών.

 

 

O αναδρομικός έλεγχος των δαπανών του ΕΟΠΠΥ από 1/1/2013 θα ανατεθεί σε ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες για να γίνει εκκαθάριση όλων των λογαριασμών μεταξύ του ΕΟΠΥΥ και των ιδιωτικών μονάδων υγείας, καθώς και ο έλεγχος των παραστατικών. Στη συνέχεια θα εφαρμόζεται ο προοπτικός κλινικός έλεγχος, ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν θα παρακωλύει το έργο των  γιατρών, ούτε θα τους κατευθύνει. Με αυτό τον τρόπο θα εντοπίζονται  προβληματικά σημεία  στις πληρωμές και θα έχουμε αύξηση στην  αποτελεσματικότητα  των υπηρεσιών. Όσον αφορά στο θέμα της διαιτησίας, ο κλινικός έλεγχος θα γίνεται μέσω τριμερούς σύμβασης μεταξύ του Οργανισμού, της ελεγκτικής εταιρείας και του ιδιώτη πάροχου.

Αν προκύπτει διαφορά μεταξύ της ελεγκτικής εταιρείας και του ιδιώτη, η τριμερής σύμβαση δεν θα προβλέπει καμία επιβάρυνση για τους ασφαλισμένους. Και κάτι τελευταίο. Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί πρέπει να δεχόμαστε τον έλεγχο των ιδιωτικών νοσοκομείων, όταν ο ασθενής είναι ασφαλισμένος σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία και όχι όταν είναι στον ΕΟΠΥΥ; Γιατί οι εισφορές των ασφαλισμένων στον ΕΟΠΥΥ έχουν λιγότερη αξία από εκείνες αυτών που μπορούν να σφαλίζονται σε ιδιωτικές εταιρείες;

 

Στον τομέα Υγείας, βασική μας μέριμνα, είναι να μην σηκώσουν άλλο βάρος στην πλάτη τους οι ασφαλισμένοι. Δύσκολο εγχείρημα αλλά εφικτό. Έχουμε μπροστά μας, αναμφισβήτητα μεγάλη ανηφόρα. Μέσα στον ένα χρόνο ζωής της κυβέρνησης Σαμαρά ξεπεράσαμε τη φάση της  ελεύθερης πτώσης που βρισκόμασταν μέχρι τον Ιούνιο του 2012 και αρχίσαμε να επανακάμπτουμε. Εάν λοιπόν σε αυτή τη φάση, διαφυλάξουμε την κοινωνική συνοχή, είμαι αισιόδοξος κα Κατσαβού. Επιτρέψτε μου όμως να προσθέσω, ότι οφείλει αυτή την κρίσιμη στιγμή και η Αξιωματική Αντιπολίτευση να συμπεριφερθεί με αίσθημα ευθύνης. Η κοινωνική συνοχή θέλει δύο.. Δεν μπορεί κάποιοι να δρομολογούν λύσεις και κάποιοι άλλοι, να πετροβολούν.