Στην παρέμβαση του, ως εισηγητής  της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Μπέζας μεταξύ άλλων ανέφερε:

 

«Είναι γενικά παραδεκτή η διαπίστωση, ότι η φοροδιαφυγή αποτελεί σήμερα  το σημαντικότερο δημοσιονομικό πρόβλημα στην Ε.Ε. και ότι επειδή είναι ένα πολύπλευρο πρόβλημα που αφορά το σύνολο της άμεσης και της έμμεσης φορολογίας και  έχει διασυνοριακή διάσταση, δεν μπορεί μια χώρα όπως η Ελλάδα να το αντιμετωπίσει από μόνη της. Όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις της, όση πρόοδο και αν έχει επιτύχει στη βελτίωση της  φορολογικής συμμόρφωσης και  της φορολογικής της διοίκησης. Χρειάζεται συντονισμένη δράση και συνεργασία. Αυτή τη βασική διαπίστωση, έχουμε  αργήσει να την υλοποιήσουμε σε επίπεδο Ε.Ε. Ενώ η νομισματική ένωση προχωρούσε, η οικονομική ένωση έμενε πίσω. Και οικονομική ένωση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συντονισμό στον τομέα της φορολογίας και της φοροδιαφυγής, αφού από την ενίσχυση των φορολογικών εσόδων  εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η  δημοσιονομική εξυγίανση και η βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών και από το φορολογικό καθεστώς, εξαρτάται η ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας».

 

«Το σχέδιο δράσης  της Επιτροπής  για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής  που παρουσιάστηκε το Δεκέμβριο του 2012, πιστεύουμε ότι περιλαμβάνει μια σειρά από θετικά μέτρα και εργαλεία. Ενδεικτικά αναφέρω, την ενίσχυση της αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών και της διοικητικής συνεργασίας σε όλες τις  φορολογίες,  την ενίσχυση των ελέγχων στις ενδοκοινοτικές συναλλαγές για την καταπολέμηση της απάτης  του ΦΠΑ καθώς και  την καταπολέμηση του φορολογικού ανταγωνισμού στη φορολογία των επιχειρήσεων. Αρκεί βέβαια να υπάρχει και η  βούληση από όλα τα κράτη- μέλη για  να εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα,  στα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί. Και το λέω αυτό, γιατί υπάρχουν ζητήματα που δεν προχωρούν, εκκρεμούν στο Συμβούλιο και δημιουργούνται εύλογα ερωτηματικά γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η συμφωνία για παράδειγμα για την καταπολέμηση της απάτης με το Λιχτενστάιν, η οποία θα μας έδινε τη δυνατότητα να εντάσσονται και τα διάφορα Ιδρύματα (όπως των φυσικών προσώπων) στην ανταλλαγή φορολογικών πληροφοριών και θα άνοιγε το δρόμο για παρόμοιες διαπραγματεύσεις  με τις  άλλες  γειτονικές τρίτες χώρες (Άγιος Μαρίνος, Ελβετία κλπ), έχει υποβληθεί στο Συμβούλιο από το 2009. Όπως ακόμη εκκρεμεί,  από το 2008, η υιοθέτηση της πρότασης για την εφαρμογή της αρχής της «αλληλέγγυας και εις ολόκληρο ευθύνης» για την καταβολή του ΦΠΑ στις ενδοκοινοτικές συναλλαγές, στην περίπτωση που ένας από τους δύο συμβαλλόμενους εξαφανίζεται και δεν καταβάλλει το ΦΠΑ».

 

 «Η Ελλάδα, εφάρμοζε μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ στην εστίαση, γιατί της είχε δοθεί αυτή η δυνατότητα, κατ’ εξαίρεση, με τη Συνθήκη προσχώρησής της  το 1981. Σήμερα, μετά από τη σχετικά πρόσφατη  κοινοτική Οδηγία του 2009, επιπλέον 13 κράτη- μέλη έχουν μειωμένο συντελεστή στην εστίαση. Η επιβολή του αυξημένου συντελεστή προέκυψε στη χώρα μας ως μνημονιακή υποχρέωση  και επομένως μπορεί με βάση την κοινοτική νομοθεσία,  να επανέλθει στο 13% ή ακόμη και στο 6% (όπως είναι στη Γαλλία), αν η Ελλάδα ζητήσει και δεύτερο μειωμένο συντελεστή. Δεν απαιτείται  δηλαδή  απόφαση του Συμβουλίου ή της Επιτροπής ή άλλου  θεσμικού  κοινοτικού οργάνου. Εκείνο που χρειάζεται είναι βέβαια  η σύμφωνη γνώμη της τρόικας, και υπάρχουν μια σειρά από λόγοι για τους οποίους η τρόικα θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι οι συνθήκες είναι τώρα διαφορετικές. Θα πρέπει  να  ενισχυθεί η  απασχόληση, ο  τουρισμός, η κατανάλωση και επομένως τα  έσοδα.  Και εδώ κ. Επίτροπε, θέλουμε και τη δική σας συμβολή και υποστήριξη».