Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΚΠΟΙΗΣΗ

Συνέντευξη στον

Δριμεία κριτική στους κυβερνητικούς χειρισμούς στα θέματα οικονομίας ασκεί μέσα από τη σημερινή συνέντευξή του στην «Α» ο πρώην υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Αντώνης Μπέζας, και παράλληλα επισημαίνει ότι η κεντροδεξιά παράταξη, μέσα από την ανανέωση και την ανασυγκρότηση της, είναι έτοιμη να προσφέρει και πάλι. Ως μέλος της Ομάδας Εργασίας για την παρακολούθηση και την μελέτη θεμάτων Δημόσιας Περιουσίας και Ιδιωτικοποιήσεων, τοποθέτηση που ανακοινώθηκε προ ολίγων ημερών από τον κ. Αντώνη Σαμαρά, διευκρινίζει ότι αξιοποίηση δεν σημαίνει εκποίηση και αποκαλύπτει ότι θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε, μετά από δημόσιους διεθνείς διαγωνισμούς, σε συμβάσεις μακροχρόνιων μισθώσεων ή σε σχήματα συνεκμετάλλευσης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας με ιδιώτες. Επιπλέον, εκφράζει τη λύπη του που θεσμικές παρεμβάσεις στο σύστημα διακίνησης καυσίμων, που είχαν ως στόχο την προστασία των καταναλωτών και των εσόδων του Δημοσίου και ξεκίνησαν επί των ημερών του, εγκαταλείφθηκαν από την κυβέρνηση Παπανδρέου λόγω μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, με αποτέλεσμα να οργιάζει η φοροδιαφυγή.

 

-Πιστεύω ότι η κυβέρνηση προκάλεσε τις τελευταίες ημέρες όλη αυτή την αναστάτωση, σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις και τη δημόσια περιουσία, φθάνοντας μάλιστα να επιτεθεί δημόσια και υποκριτικά για πρώτη φορά στην τρόικα, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα «προπέτασμα καπνού» που θα κρύψει τα πραγματικά δεδομένα της διαπραγμάτευσης που είναι σε εξέλιξη. Πίσω από τη σύγχυση που έχουν δημιουργήσει οι ανακοινώσεις και οι παλινωδίες της κυβέρνησης, κρύβεται μια οδυνηρή αλήθεια: ότι το μνημόνιο και το δάνειο των 110 δις, δεν οδηγούν τη χώρα στην έξοδο από την κρίση δανεισμού, αλλά στην αφερεγγυότητα. Το μνημόνιο οδηγεί σε αδιέξοδο και τώρα προσπαθούν με πολιτικές ακροβασίες να τετραγωνίσουν τον κύκλο… και να διορθώσουν αυτό που πέρσι μας παρουσίαζαν ως σωτηρία της χώρας.

 

- Πολύ έγκαιρα, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Σαμαράς, έθεσε το θέμα καλώντας την κυβέρνηση να αξιοποιήσει την αναξιοποίητη δημόσια περιουσία, χωρίς να χάνεται η κυριότητά της. Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί πρέπει να πείσουμε ότι θέλουμε και μπορούμε να εξυπηρετήσουμε στο μέλλον το υψηλό δημόσιο χρέος που έχουμε. Ένας τρόπος, είναι η δημιουργία και η δημοσιοποίηση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Ενός προγράμματος που να έχει μεγάλη εμβέλεια και να είναι ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο. Ένα τέτοιο φιλόδοξο σχέδιο, θα προκαλούσε αναστροφή του δυσμενούς κλίματος, θα δημιουργούσε θετικό αντίκτυπο στις αγορές με σημαντικά πολλαπλασιαστικά οφέλη και θα οδηγούσε σε αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για επενδύσεις στη χώρα μας.

 

 

 

- Είναι ανάγκη για τη χώρα να προχωρήσουμε σ’ ένα πρόγραμμα, σαν αυτό που ανέφερα προηγουμένως. Αν γίνει με τον κατάλληλο στρατηγικό σχεδιασμό, είναι βέβαιο ότι θα δώσει ώθηση στην αγορά και θα τονώσει την οικονομία. Ίσως αποτελεί και μονόδρομο για να αντληθούν κεφάλαια, τόσο από έλληνες όσο και από διεθνείς θεσμικούς επενδυτές. Αξιοποίηση δεν σημαίνει όμως εκποίηση. Θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε, μετά από δημόσιους διεθνείς διαγωνισμούς, σε συμβάσεις μακροχρόνιων μισθώσεων ή σε σχήματα συνεκμετάλλευσης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας με ιδιώτες.

Εκείνο που πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας, είναι πως κριτήριο για την αξιοποίηση ενός περιουσιακού στοιχείου, κατ’ αρχήν, θα πρέπει να είναι όχι η αξία του αυτή καθαυτή , αφού δεν πρόκειται να πωληθεί, αλλά η υπεραξία και οι θέσεις εργασίας που η προτεινόμενη παραχώρηση ή συνεκμετάλλευση και αξιοποίηση μπορούν να δημιουργήσουν.

 

 

- Η κυβέρνηση διαχειρίζεται δυστυχώς και σ’ αυτό τον τομέα την κατάσταση, με υποκριτικούς και επικοινωνιακούς τακτικισμούς. Οι σημερινοί υπουργοί, που ως αντιπολίτευση διαμαρτύρονταν συνεχώς «τορπιλίζοντας» κάθε προσπάθεια, τώρα παρακολουθούν ουσιαστικά «μοιραίοι και άβουλοι». Οι έλεγχοι, πρέπει να συνεχιστούν, αλλά δε φθάνει να εντοπίζονται ένας ή δύο πρατηριούχοι με παραποιημένες αντλίες… Απαιτείται θεσμική θωράκιση της διακίνησης σε όλα τα στάδια, ώστε να εξασφαλίζονται ο υγιής ανταγωνισμός και τα συμφέροντα του καταναλωτή.

Ξέρω ότι αυτό είναι εύκολο να το λες, δύσκολο όμως να το κάνεις πράξη. Υπάρχουν εντούτοις συγκεκριμένα πράγματα –κάποια είχαν ξεκινήσει τα προηγούμενα χρόνια όπως το σύστημα «Ποσειδώνας» και η τοποθέτηση συστημάτων εισροών-εκροών στα πρατήρια- που αν προχωρούσαν σταδιακά, θα είχαν βοηθήσει να μην έχουμε αυτή την κατάσταση σε σχέση με τις τιμές των καυσίμων. Πάντως, αποδεικνύεται τώρα πλέον, ότι αυτή η υπέρμετρη αύξηση της φορολογίας στα καύσιμα, στον ΕΦΚ και το ΦΠΑ, ήταν μια λανθασμένη επιλογή.

 

 

- Δεν είναι θέμα προσωπικής πικρίας. Στη δίνη της πολιτικής αντιπαράθεσης και της προσπάθειας να απαξιωθεί οτιδήποτε έγινε στο παρελθόν, εγκαταλείφθηκε δυστυχώς μια προσπάθεια καλά μελετημένη, που αν είχε υλοποιηθεί στο σύνολό της, θα είχε ήδη αποφέρει πρόσθετα έσοδα από την αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου. Μετά το σύστημα «Ήφαιστος» και την εξομοίωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης, είχαμε σχεδιάσει το σύστημα «Ποσειδώνας» για την ηλεκτρονική παρακολούθηση της διακίνησης του πετρελαίου ναυτιλίας και την παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο των θαλάσσιων και χερσαίων μεταφορικών μέσων. Το συγκεκριμένο σύστημα είχε μάλιστα εφαρμοστεί στην πρώτη του φάση αλλά η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών δεν ασχολήθηκε μαζί του.Ξέρετε, δεν είναι μόνο αυτό.

Γενικά η φορολογική πολιτική την οποία ακολουθεί η κυβέρνηση, είναι σε λάθος κατεύθυνση. Αντί να μειώσει τους συντελεστές, να απλουστεύει διαρκώς το φορολογικό σύστημα ώστε να είναι πιο απλός και αποτελεσματικός ο έλεγχος και να αξιοποιήσει πρωτοποριακές πρωτοβουλίες όπως ο «Ποσειδώνας», περιπλέκει το σύστημα και αυξάνει τους συντελεστές. Το αποτέλεσμα ήταν, παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις περί καταπολεμήσεως της φοροδιαφυγής, η φοροδιαφυγή στη χώρα μας το 2010 όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά αυξήθηκε.

 

 

- Γιατί δεν συμφωνείτε με τη συνταγματική κατοχύρωση των πλεονασματικών προϋπολογισμών που προωθεί η Γερμανία και από ότι διαφαίνεται υιοθετεί και η κυβέρνηση Παπανδρέου; Δεν θα ήταν μια εγγύηση στο μέλλον;

- Μα αυτή η εγγύηση, ήδη υπάρχει. Το ανανεωμένο Σύμφωνο Σταθερότητας επιβάλλει ετήσιο έλλειμμα κάτω από 3%. Εφ’ όσον όλες οι χώρες είναι υποχρεωμένες να το ακολουθήσουν απαρέγκλιτα, τι θα αλλάξει αν υπάρχει συνταγματική δέσμευση; Επιπλέον το Σύνταγμα, δεν μπορεί να αλλάξει άμεσα. Για να αλλάξει, θα πρέπει να έχουν μεσολαβήσει δύο διαφορετικές Βουλές.
 

            Ο  μηδενισμός του ελλείμματος πράγματι χρειάζεται για να μειώσουμε το χρέος. Αλλά το να προχωρήσουμε σε μια δεσμευτική συνταγματική επιταγή μηδενικού ελλείμματος, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις στο μέλλον. Μπορεί να καταργήσει τα περιθώρια διακυβέρνησης. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει νομίζω να είμαστε επιφυλακτικοί μέχρις ότου ξεκαθαρίσει η τελική πρόταση και όχι να δίνουμε αντιφατικά μηνύματα, όπως κάνει η κυβέρνηση. Μου κάνει εντύπωση πως για ένα τόσο σοβαρό θέμα , σε λιγότερο από έναν μήνα, τρείς υπουργοί της κυβέρνησης έχουν εκφράσει τρείς διαφορετικές θέσεις. Αυτό δεν είναι καθόλου σοβαρή αντιμετώπιση.

 

- Από την αρχή η θέση της ΝΔ ήταν αρνητική σε ό,τι αφορά στους όρους του μνημονίου. Έχετε ζητήσει μάλιστα, την αλλαγή των όρων του. Πιστεύετε ότι με ένα διαφορετικό μίγμα πολιτικής θα υλοποιηθεί ο στόχος της δημοσιονομικής εξυγίανσης;

 

- Η Νέα Δημοκρατία από την πρώτη στιγμή αντιστάθηκε στα εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «ΠΑΣΟΚ- μνημόνιο ή χρεοκοπία». Σήμερα δικαιώνεται. Μάλιστα οι πρόσφατες αποκαλύψεις αποδεικνύουν ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν πριν ακόμη από τις εκλογές του 2009 επιλογή της κυβέρνησης.
 

 Αλλά και αυτά ακόμη τα λάθη του μνημονίου να διορθωθούν, χρειάζονται δύο βασικές προϋποθέσεις, που συνιστούν στην ουσία ένα διαφορετικό μίγμα οικονομικής πολιτικής. Να υπάρξει ανάκαμψη και να μην επιβληθούν νέα επαχθή μέτρα που θα χειροτερέψουν την ύφεση.
 

 Η κυβέρνηση όμως ετοιμάζει ακριβώς το αντίθετο. Ετοιμάζει νέο πακέτο μέτρων –περικοπών, που θα οδηγήσουν την οικονομία σε πιο βαθιά ύφεση και θα γονατίσουν ακόμη περισσότερο την κοινωνία με τα λουκέτα, την ανεργία και την αύξηση του πληθωρισμού. Αυτό τελικά οδηγεί σε αδυναμία πληρωμής των τοκοχρεολυσίων του Δημοσίου και σε περαιτέρω αύξηση του χρέους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον προϋπολογισμό του 2011, τα τοκοχρεολύσια ανέρχονται σε 62 δις ευρώ, ενώ τα καθαρά έσοδα του κράτους θα είναι 55,6 δις ευρώ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η χώρα θα δανείζεται συνεχώς και οι όροι δανεισμού θα επιδεινώνονται όσο συνεχίζεται αυτή η αδιέξοδη πολιτική.

 

- Κύριε Αλεξόπουλε, δεν είναι σίγουρα εύκολο να «συμμαζέψει» κανείς τα πράγματα, σε μια εποχή που η οικονομική κρίση, η ανασφάλεια και τα λάθη των πολιτικών, απομακρύνουν τους πολίτες από τη συμμετοχή σε κοινές προσπάθειες. Το πολιτικό προσωπικό, περίπου αδιακρίτως, «χτυπιέται» καθημερινά και αλύπητα, είτε βγάζοντας τα μάτια του μόνο του, είτε από τη δριμύτατη κριτική των ΜΜΕ, είτε από τους ίδιους τους πολίτες.
 

Παρόλα αυτά, εγώ πιστεύω, ότι όσοι ψηφοφόροι απομακρύνθηκαν, δικαίως ή αδίκως, από τη Νέα Δημοκρατία, δεν έχουν σπάσει τους δεσμούς μαζί της οριστικά και αμετάκλητα. Παρακολουθούν τις εξελίξεις και αναζητούν μηνύματα ευθύνης, σημάδια ηγεσίας, αναζητούν την ύπαρξη ξεκάθαρης ιδεολογικής ταυτότητας και πολιτικής στόχευσης.
 

 Η κεντροδεξιά παράταξη, μπορεί να σηκώνεται όρθια από τις κρίσεις της, να ανανεώνεται και να ανασυγκροτείται. Μπορεί, αναλαμβάνοντας και το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί για την οικονομική κατάσταση της χώρας , να συμβάλλει με σύνεση ,με υπευθυνότητα και με προτάσεις , στην έξοδο από την κρίση. Αυτό γίνεται τους τελευταίους μήνες και αυτή είναι η συμβολή της στην επανάκτηση της αξιοπιστίας της πολιτικής.