Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

 

Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους ζήτησα να μιλήσω στο νομοσχέδιο το οποίο συζητούμε σήμερα.

 

Ο πρώτος λόγος, είναι γιατί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα, για το ότι ακόμη και τώρα που η χώρα  εφαρμόζει ένα δυσβάσταχτο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, υπάρχουν περιθώρια εφαρμογής πολιτικών, που ανακουφίζουν την καθημερινότητα των πολιτών, χωρίς να αναιρούν τους στόχους της προσαρμογής.

 

- η θέσπιση της δυνατότητας σε γιατρούς, δικηγόρους κλπ, που δεν ασκούν το ελεύθερο επάγγελμα να μπορούν να εγγράφονται ως άνεργοι στο μητρώο του ΟΑΕΔ,

 

-η αναβάθμιση  της λειτουργίας των ΚΕΠΑ και η επίλυση πολλών πρακτικών τους προβλημάτων,

 

-η παράταση της ασφαλιστικής κάλυψης και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ανέργων και ασφαλισμένων του ΙΚΑ με μικρό αριθμό ενσήμων,

 

-η δυνατότητα χορήγησης σύνταξης από τον ΟΓΑ στους ασφαλισμένους που οφείλουν εισφορές μέχρι  4000 ευρώ.

 

-η δυνατότητα επανεγγραφής στην κύρια και επικουρική ασφάλιση του ΟΑΕΕ,  πρώην ασφαλισμένων που έχουν νέα επαγγελματική δραστηριότητα.

 

-η απλούστευση του καθεστώτος ασφάλισης των ιδιοκτητών τουριστικών καταλυμάτων.

 

Όλα αυτά, είναι θετικά δείγματα γραφής, που πρέπει να ακολουθήσουν και άλλα Υπουργεία. Γιατί τα προγράμματα προσαρμογής δεν  αφορούν στεγνούς αριθμούς, αφορούν κοινωνίες ανθρώπων και οι κοινωνίες για να μη καταρρεύσουν χρειάζονται ανάσες και στήριξη στον αγώνα τους για επιβίωση.

 

Ο δεύτερος λόγος που ζήτησα να μιλήσω, όσο και αν φαίνεται περίεργο, είναι γιατί σε μια περίοδο κατά την οποία πολύ ζήλεψαν το «όχι», το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί έναν  κρίκο στην αλυσίδα του «πραγματικού όχι»,  και θα εξηγήσω τι εννοώ.

 

Εδώ γίνεται, και αναγνωρίζεται νομίζω από τους περισσότερους, μια  σημαντική παρέμβαση  για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης. Άλλο που κάποιοι προσπαθούν να ανακαλύψουν αντιρρήσεις Μιλώ για το σύστημα «Αριάδνη», το οποίο, καταφέρνει για πρώτη φορά στη χώρα μας, δύο πολύ συγκεκριμένα πράγματα:

 

1^ον) Η πληροφορία της κάθε ληξιαρχικής μεταβολής να φτάνει σε πραγματικό χρόνο από τα ληξιαρχεία στην ΗΔΙΚΑ, στην ΓΓΠΣ και στους άλλους ενδιαφερόμενους φορείς, να συνδεθούν δηλαδή τα ληξιαρχεία με τα Ταμεία.

 

 2^ον) το Δημόσιο να μπορεί να αναστέλλει άμεσα τις πληρωμές σε πρόσωπα που δεν τις δικαιούνται. Ούτε ένα ευρώ, δεν θα μπορεί επομένως  να συνεχίσει να δίνεται σε παράνομες συντάξεις, επιδόματα κλπ.

 

Ήταν κάτι  απλό στη σύλληψή του,  επειδή όμως έχω  ασχοληθεί ο ίδιος με τη δημιουργία τέτοιων συστημάτων, ήταν πολύ δύσκολο στην υλοποίησή του.

 

Στις  σελίδες αυτού του νομοσχεδίου περιγράφεται όλο  το δίκτυο  ηλεκτρονικής συνεργασίας και διασταύρωσης, που έχει δημιουργηθεί μεταξύ διαφόρων φορέων και υπηρεσιών (ληξιαρχεία, ΓΓΠΣ, φορείς κοινωνικής ασφάλισης, Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης, ΕΟΠΥΥ και συμβολαιογράφοι). Η διασύνδεση, επιτυγχάνεται ουσιαστικά μέσω της εισαγωγής του ΑΜΚΑ και του ΑΦΜ σε πιστοποιητικά γάμου, δηλώσεις διαζυγίων, σύμφωνα συμβίωσης κλπ. Και όλα αυτά, χωρίς κανένα κόστος για τον ασφαλισμένο και τους πολίτες γενικότερα.

Τώρα, γιατί αυτή η παρέμβαση συνιστά ένα «όχι»:

 

Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι  όλοι μας θα θέλαμε αυτή την περίοδο να φωνάξουμε ένα «όχι» στα σκληρά μέτρα λιτότητας και στις δύσκολες αποφάσεις, ορισμένες από τις οποίες μας επιβάλλονται. Σαν το «όχι» που πανηγύριζε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κύπρο.

 

Πρέπει  όμως να είμαστε ψύχραιμοι, λογικοί, σοβαροί και υπεύθυνοι. Για να πεις  «όχι» δε χρειάζεται απλά να έχεις «κότσια». Χρειάζεται να έχεις επαγγελματισμό, σχέδιο, οργάνωση και ρεαλισμό.

 

Η Κύπρος μας έδειξε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τι μπορεί να συμβεί όταν το «όχι» δε συνοδεύεται από ρεαλιστικές προτάσεις και όταν τη θέση της πολιτικής, την καταλαμβάνει η ανέξοδη, λαϊκίστικη και ανεύθυνη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, ή ο καταστροφικός πατριωτισμός των ΑΝΕΛ.

 

Σας ακούω να μιλάτε συνέχεια για την Κύπρο. Λέτε, σχεδόν όλοι, μέσα στην πανσπερμία των αντιφατικών απόψεων που διατυπώνετε, ότι  το «όχι» της Κύπρου δεν είχε αποτέλεσμα, γιατί η Κύπρος δεν είχε εναλλακτικό σχέδιο και ότι η Ελλάδα  δεν τη βοήθησε, και ζητάτε μάλιστα  ευθύνες γι’ αυτό. Και το εύλογο ερώτημα που βέβαια γεννάται, είναι γιατί δεν την βοηθήσατε εσείς προτείνοντάς της το δικό σας σχέδιο. Ποιο είναι το δικό σας σχέδιο άραγε για την Κύπρο, κύριοι της Αντιπολίτευσης;

 

Για να πεις «όχι» θα πρέπει να έχεις  εναλλακτικές λύσεις διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος, όπως το σύστημα «Αριάδνη». Και στην περίπτωση αυτή, το όφελος δεν είναι μόνο δημοσιονομικό. Είναι κυρίως  ηθικό και πολιτικό, γιατί  αποδεικνύουμε ότι έχουμε  ως πολιτικό σύστημα τη θέληση  και την ικανότητα, να διοικήσουμε, για παράδειγμα, αποτελεσματικά τα νοσοκομεία μας, να διαχειριστούμε ορθολογικά  τα απορρίμματά μας, να βάλουμε σε τάξη τον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης.

 

Τελειώνοντας, επιτρέψτε μου, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι, να αναφερθώ και σε ένα άλλο θέμα που έχει άμεση σχέση με το συζητούμενο νομοσχέδιο.

 

Δεν συνηθίζω να λέω από αυτό το βήμα προσωπικές ιστορίες, θα το κάνω όμως γιατί αποτελεί επιχείρημά μου, για να σας πείσω ότι αυτό που έχει γίνει δεν είναι σωστό και ότι μπορεί και πρέπει να αλλάξει.

 

Το Νοέμβριο του 1990, όταν είχε ξεκινήσει  η κατάρρευση του στυγνού καθεστώτος των Χότζα- Αλία στην Αλβανία, υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία  στα ελληνοαλβανική σύνορα.

 

Ένα βράδυ, μετά από  καταρρακτώδη βροχή, και μετά από πολλούς πυροβολισμούς στο βάθος της χαράδρας που οδηγούσε στο αλβανικό έδαφος, ακούσαμε  φωνές ομογενών μας που είχαν δραπετεύσει  και είχαν περάσει στην ελληνική πλευρά.

 

Ένας από αυτούς,  όταν  έφθασαν στο ελληνικό φυλάκιο, μας ζήτησε την ελληνική σημαία και όταν του την δώσαμε, έσκυψε επάνω της  και άρχισε να τη φυλά λέγοντας, μέσα στα κλάματα, ότι για τη σημαία αυτή πέρασε  20 χρόνια από τη ζωή του στις φυλακές του καθεστώτος.

 

Σ’ αυτόν, τον γέροντα σήμερα, κ. Υπουργέ, που ξέρω ότι ζει ακόμη σε ένα χωριό  κοντά στους Άγιους Σαράντα,  το ελληνικό κράτος έκοψε εξ’ ολοκλήρου τη σύνταξη  ΟΓΑ του ανασφάλιστου υπερήλικα, και  στέρησε τη δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, τώρα στη δύση της ζωής του.

 

Και αυτό έγινε, γιατί στον νόμο 4093/2012, που και εγώ ψήφισα, τέθηκαν αθροιστικά τέτοιες προϋποθέσεις, που το σύνολο των Β/Η δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει, με αποτέλεσμα  να έχει διακοπεί η  σύνταξη του ΟΓΑ και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους ανεξαιρέτως τους  Β/Η ομογενείς μας.

 

Δεν είναι οικονομικό το πρόβλημα κ. Υπουργέ, όπως το προσεγγίζουν κάποιοι συνάδελφοι. Ούτε είναι θέμα ψήφων. Και βέβαια αντιλαμβάνομαι την αντίδραση κάποιων  συμπατριωτών μας εδώ στην Ελλάδα, που  και οι ίδιοι υφίστανται τεράστιες και οδυνηρές θυσίες.

 

Είναι όμως θέμα εθνικό. Αυτό το λάθος κ. Υπουργέ πρέπει να διορθωθεί. Έστω και με τη μορφή βοηθήματος, ελαττωμένου σε σχέση με τη σύνταξη που μέχρι σήμερα χορηγείτο.

 

Επαναλαμβάνω ότι το θέμα είναι εθνικό. Για αυτούς που «φύλατταν» τόσα χρόνια, και πρέπει να εξακολουθούν να  «φυλάττουν Θερμοπύλες». Και  ότι είναι εθνικό είναι και  αληθές, και ότι είναι αληθές, δεν πρέπει να εντάσσεται στη λογική των  προγραμμάτων προσαρμογής.