Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

 

Η  συζήτηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου γίνεται βέβαια κάτω από το βάρος των πρόσφατων εξελίξεων στην Κύπρο και επομένως δεν μπορεί να μην υπάρξουν αναφορές στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και στις εξελίξεις που δρομολογούνται.

 

Επιτρέψτε μου όμως αρχικά,  να ξεκινήσω με δύο πολύ συγκεκριμένες παρατηρήσεις σε σχέση με το νομοσχέδιο.

 

1^η) Τα τελευταία χρόνια  έχει διαπιστωθεί διεθνώς μια τάση μεταφοράς της επενδυτικής δραστηριότητας προς  επενδυτικά συλλογικά σχήματα (τα λεγόμενα funds), τα οποία διαπραγματεύονται  σε οργανωμένες αγορές και τα οποία έχουν σημαντική συμβολή στην υποστήριξη της επιχειρηματικότητας.

 

Αυτά τα επενδυτικά εργαλεία δεν υποκαθιστούν σε καμιά περίπτωση  το ρόλο και τη λειτουργία των τις τραπεζών και επομένως δεν μπορούν να λειτουργήσουν σαν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης, λόγω της αδυναμίας παροχής ρευστότητας από τις τράπεζες.

 

Η Κυβέρνηση είχε  δύο εναλλακτικές λύσεις μπροστά της για αυτά  τα επενδυτικά συλλογικά σχήματα: Ή θα δημιουργούσε  από την αρχή ένα νέο θεσμικό πλαίσιο ή – η λύση που τελικά ακολουθήθηκε- στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο  θα προκαλούσε  κάποιες αλλαγές και τροποποιήσεις που να συνδυάζουν απαιτήσεις ευελιξίας, διαφάνειας και ανταγωνιστικό φορολογικό περιβάλλον.

 

Είναι προφανές ότι η επιτυχία μιας τέτοιας προσπάθειας, θα έχει σημαντικά οφέλη για την ελληνική οικονομία και όσο θα παγιώνεται η εκτίμηση ότι η χώρα μας παραμένει ενεργό μέλος της ζώνης του ευρώ, τόσο θα προσελκύονται τέτοια επενδυτικά κεφάλαια από το εξωτερικό, τα οποία θα μπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες κεφαλαιακής ενίσχυσης των επιχειρήσεων.

 

Πάντως, είναι θετικό το γεγονός, ότι και από την ακρόαση  φορέων που έγινε στην Επιτροπή, φάνηκε ξεκάθαρα ότι για τις εισαγόμενες διατάξεις προηγήθηκε διαβούλευση και ότι υπάρχει ευρεία συναίνεση μεταξύ των φορέων της κεφαλαιαγοράς.

 

2^η)  Παρατήρηση έχει να κάνει  με τις φορολογικές  διατάξεις και τις διατάξεις για την αναδιοργάνωση του φορολογικού  μηχανισμού.

 

Ο  φορολογικός και εισπρακτικός μηχανισμός του Υπουργείου Οικονομικών, είναι κοινή παραδοχή ότι χρειάζεται ανασχεδιασμό και αναδιοργάνωση και προσαρμογή στις νέες συνθήκες που υπάρχουν στην οικονομία και την κοινωνία, και χρειάζεται επίσης να ολοκληρωθεί η σύνδεσή του με τις νέες τεχνολογίες και τα συστήματα πληροφορικής. Από την πιο μικρή μονάδα μέχρι την πιο μεγάλη.

 

Δεν μπορεί όμως αυτή η αναδιοργάνωση να γίνεται τμηματικά, περιστασιακά  ή να μεταβάλλεται συνεχώς, γιατί αυτό οδηγεί σε απορρύθμιση του συστήματος και δημιουργεί, πέρα  την ανασφάλεια  στο στελεχιακό δυναμικό των υπηρεσιών, μια σειρά από πρακτικά προβλήματα.

 

Δύο παραδείγματα για αυτό:  η συνένωση των Δ.Ο.Υ. με τον τρόπο που πραγματοποιήθηκε, δεν οδήγησε και στην ηλεκτρονική τους συνένωση, εννοώ των αρχείων τους στο ΤΑΧΙS. Έγινε επομένως συγκόλληση Δ.Ο.Υ. και όχι λειτουργική τους συνένωση.

 

Επιπλέον, τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Φορολογουμένων, που αποτελούν ένα πάρα πολύ καλό εργαλείο, για να γίνει η φορολογική διοίκηση πιο φιλική και πιο αποτελεσματική απέναντι στον πολίτη, δεν έχουν ηλεκτρονική διασύνδεση με την Δ.Ο.Υ. της οποίας αποτελούν αυτοτελή τμήματα και επομένως δεν θα μπορούν να επιτελούν την αποστολή για την οποία έχουν σχεδιασθεί.

 

Επίσης, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που διέρχεται η χώρα, δεν υπάρχουν περιθώρια για παρεκκλίσεις από  βασικές αρχές και διατάξεις που υπάρχουν για τη φορολογική μεταχείριση. Ότι προβλέπεται για όλους, πρέπει να προβλέπεται για όλους, χωρίς παρεκκλίσεις και εξαιρέσεις ή παραλλαγές. Γιατί οι παρεκκλίσεις δίνουν λάθος μήνυμα στην κοινωνία, η οποία έχει φτάσει στα όριά της.

 

Αναφέρομαι στη διάταξη του άρθρου 22 που αποσύρθηκε, και καλώς αποσύρθηκε αλλά και γενικά σε  διατάξεις που δημιουργούν εξαιρέσεις και δεν πρέπει να εισάγονται για ψήφιση στη Βουλή και όταν εισάγοντα,ι να εξηγείται επαρκώς και να αιτιολογείται και να τεκμηριώνεται η αναγκαιότητά τους.

 

Και τελειώνω, με την απαιτούμενη αναφορά, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι, στο θέμα  της Κύπρου.

 

Εδώ βέβαια, θα έλεγα ότι συνέβη,  κατά κάποιο τρόπο, το προπατορικό αμάρτημα, για όλους εμάς που πιστεύουμε στην ελεύθερη οικονομία της αγοράς. Διότι εμείς πιστεύουμε στην οικονομία της αγοράς.

 

Για πρώτη φορά προτάθηκε να φορολογηθούν  άμεσα καταθέσεις  και μάλιστα με οριζόντιο τρόπο, γεγονός που δημιουργεί πολλές ανησυχίες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά  και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

 

Η Κύπρος έχει ιδιαιτερότητες. Έχει έναν υπερτροφικό τραπεζικό τομέα, σε σχέση με την πραγματική οικονομία της, έχει σοβαρό έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και έχει επίσης έναν τραπεζικό τομέα με παθογένειες, γνωστές εδώ και χρόνια, που η κρίση όμως τώρα τις έχει φέρει στην επιφάνεια, με πολύ πιο έντονο τρόπο απ’ ότι στο παρελθόν, όταν πολλά πράγματα κρύβονταν κάτω από το χαλί.

 

Σε κάθε περίπτωση, όμως, επειδή η κατάσταση είναι πάρα πολύ σοβαρή, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα πολύ προσεκτικά, με ψυχραιμία και  υπευθυνότητα, παρακολουθώντας και τις αποφάσεις του Κυπριακού Κοινοβουλίου και τις ενέργειες που βρίσκονται σε εξέλιξη από την Κυπριακή Κυβέρνηση.

 

Δεν θα πάρει η Ελλάδα τις αποφάσεις. Τις αποφάσεις τις παίρνει η Κύπρος. Η Ελλάδα στηρίζει  τις αποφάσεις που πήρε η Κύπρος. Και αν η Ελλάδα στήριξε δύο φορές, μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα, δύο αντιφατικές αποφάσεις, αυτές οι αντιφατικές αποφάσεις είναι αποφάσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν είναι της Ελλάδας.

 

Για αυτόν ακριβώς το λόγο θεωρώ πολύ συνετή τη στάση του Προέδρου της Βουλής και της Κυβέρνησης, που δεν αποδέχθηκαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τις εξελίξεις στην Κύπρο. Όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τον Κανονισμό της Βουλής, αλλά κυρίως, γιατί  δεν πρέπει  να προκαλέσουμε αποσταθεροποίηση στην Κύπρο, αφήνοντας αυτό το σοβαρό θέμα της κυπριακής δοκιμασίας να διολισθήσει στο επίπεδο της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης για την εξυπηρέτηση κομματικών επιδιώξεων, όπως έγινε προηγουμένως σ’ αυτή την Αίθουσα.

 

Γιατί δυστυχώς φαίνεται, ότι στο βωμό της δημαγωγίας, θυσιάζουμε τα πάντα και δε διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος. Και αναφέρομαι βέβαια κυρίως, στη στάση του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

 

Ξέρετε,  ακούγοντας προηγουμένως τον Συνάδελφο που μίλησε προηγουμένως ισχυριζόμενος ότι δικαιώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και ακούγοντας αυτές τις ώρες τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα  και τις δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται στο μυαλό μου κάτι το οποίο είχε πει ένας αυστριακός νεοφιλελεύθερος φιλόσοφος ο Καρλ Πόπερ.

 

Ο Κάρλ Πόπερ,  λοιπόν έλεγε ότι υπήρχε μια φυλή κάπου στην Ινδία που πίστευε πως ο τίγρης ήταν ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Και όταν τον ρώτησαν ποια είναι αυτή η φυλή, απάντησε ότι κανείς δεν ξέρει, γιατί την έφαγαν οι τίγρεις.

 

Το ίδιο λοιπόν,  μπορεί να πει κανείς και για τον τρόπο που  ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του αντιμετωπίζουν την ευρωπαϊκή κρίση. Μπορεί να έχουν φαγωθεί  εκατοντάδες φορές από τους τίγρεις των αντιφάσεών τους, σε σχέση με την αντιμετώπιση της κρίσης, ακόμη όμως  επιμένουν σε αυτές τις αντιφάσεις τους.

 

Εσείς λέγατε προεκλογικά ότι πρέπει να φορολογηθούν οι καταθέσεις. Εσείς προτείνατε ακόμη και τώρα, πρόσφατα, στο φορολογικό σας πρόγραμμα εμμέσως πλην σαφώς τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου συμπεριλαμβανομένων και των καταθέσεων. Εσείς, κάποιες συνιστώσες σας για την ακρίβεια, μιλούν ακόμη και σήμερα για εθνικοποίηση των τραπεζών.

 

Και ενώ λέγατε αυτά, οι ίδιοι τώρα χύνετε κροκοδείλια δάκρυα, καταγγέλλοντας ως καταστροφή τη φορολόγηση των καταθέσεων στην  Κύπρο και ανησυχείτε για την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρωζώνης, από την οποία θέλετε να βγούμε, και το οποίο χρηματοπιστωτικό σύστημα πιστεύετε ότι πρέπει να εθνικοποιηθεί.

 

Αντί λοιπόν κύριοι Συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης να δημιουργείτε εντυπώσεις ότι θα συγκρουστείτε με την Ευρώπη και ολόκληρο τον πλανήτη, και θα νικήσετε, καλύτερα να ξεφύγετε από τον τίγρη των αντιφάσεών σας.

 

Αυτό θα είναι καλό για το κόμμα σας,  καλό για τη χώρα και για την οικονομίας μας.

 

Σας ευχαριστώ.