- Κύριε Μπέζα υπήρξατε στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης Καραμανλή. Ήταν αναπόφευκτη η προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, την  άνοιξη του 2010;

Τον Οκτώβριο  του 2009 η χώρα μας αντιμετώπιζε, όπως και η Ευρωζώνη στο σύνολό της, πρόβλημα ελλείμματος. Όμως οι αγορές εξακολουθούσαν να μας δανείζουν. Μετά τις εκλογές του 2009 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βάλθηκε να μας διασύρει στο εξωτερικό χαρακτηρίζοντας την οικονομία «Τιτανικό» και τη χώρα ως την πιο  «διεφθαρμένη» στον κόσμο. Το αποτέλεσμα ήταν να μετατραπεί το πρόβλημα ελλείμματος σε κρίση δανεισμού και η Ελλάδα να μην μπορεί να δανεισθεί. Υπενθυμίζω ότι τα spread των ελληνικών  δεκαετών ομολόγων σε σχέση με τα γερμανικά στο τρίτο τρίμηνο του 2009, επί κυβερνήσεως Καραμανλή, ήταν 120 μονάδες βάσης, ενώ σήμερα ξεπερνούν τις 3200. Στην επόμενη διετία το ΠΑΣΟΚ έκανε και το επόμενο βήμα. Μετέτρεψε το πρόβλημα δανεισμού  σε κρίση χρέους. Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 120% του ΑΕΠ το 2009 στο 170% σήμερα, και έγινε μη βιώσιμο. Όλα αυτά, δεν ήταν ούτε αναπόφευκτα, ούτε νομοτελειακά. Ήταν αποτέλεσμα της αλλοπρόσαλλης πολιτικής που ακολούθησε η κυβέρνηση Παπανδρέου και της λανθασμένης συνταγής του Μνημονίου, για την οποία η Νέα Δημοκρατία έγκαιρα είχε προειδοποιήσει.

Σας απάντησα για το εάν ήταν αναπόφευκτη  η προσφυγή στο ΔΝΤ. Τώρα, για το εάν έχει μερίδιο ευθύνης η Νέα Δημοκρατία, η απάντηση είναι ότι έχει, όπως έχουν όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα από τη μεταπολίτευση και μετά. Οι στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας δημιουργήθηκαν με διαχρονική και διακομματική ευθύνη, συμπεριλαμβανομένης και της Αριστεράς. Δεν μπορεί όμως να ισχυρίζονται ότι για όλα φταίει η  πενταετία 2004-2009. Αυτό νομίζω ότι  σαν επιχείρημα έχει πλέον αποδειχθεί αίολο. Επιπλέον, η κεντροδεξιά έχει τώρα στα χέρια της και το πολιτικό και ιδεολογικό πλεονέκτημα. Γιατί το σημερινό «κατάντημα» δεν το έφερε κάποιος ανύπαρκτος στην Ελλάδα «νεοφιλελευθερισμός» αλλά ο ιδιότυπος ελληνικός «σοσιαλοκρατισμός», ο οποίος κατέρρευσε.

Ξέρετε, με αυτό το επιχείρημα των κομμάτων ότι παίρνουμε μέτρα για να σώσουμε  τη χώρα, δεν πρόκειται να βρούμε ποτέ άκρη.   Θα σας απαντήσω λοιπόν διαφορετικά. Στο περίφημο διάγγελμα του αείμνηστου Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου για το σχέδιο Ανάν, υπήρχε μια φράση που θα μου μείνει αξέχαστη. «Παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα». Αυτό είναι τελικά  και το απόλυτο κριτήριο στην πολιτική: πώς είναι τα πράγματα όταν αναλαμβάνει κάποιος και πώς όταν αποχωρεί. Ισχύει για όλους, αλλά πρωτίστως για τους ηγέτες. Το 2009, όταν ο Γ. Παπανδρέου παρέλαβε την πρωθυπουργία από τον Κ. Καραμανλή, η οικονομία αντιμετώπιζε πρόβλημα ελλείμματος, βρισκόμασταν μπροστά σε μια δημοσιονομική κρίση, αλλά δεν ήταν  υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, ούτε η χώρα είχε εκχωρήσει μέρος της εθνικής κυριαρχίας σε διεθνή κέντρα, ούτε βρισκόταν στη διεθνή απομόνωση και αναξιοπιστία, στις οποίες  την οδήγησε η τραγική ιδέα του δημοψηφίσματος.

- Τα επιχειρήματα των κομμάτων και των στελεχών τους ακούγονται ωραία, ο κόσμος όμως είναι εξοργισμένος και απογοητευμένος από όλους σας και πολύ φοβούμαι ότι θα δυσκολευτείτε  να τον πείσετε, γιατί η αντίληψη που κυριαρχεί είναι ότι είστε «όλοι ίδιοι».

 Δεν είμαστε «όλοι ίδιοι». Αυτό είναι ένα  προπαγανδιστικό ευφυολόγημα που οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδο και τους πολίτες στην απόγνωση. Το ΠΑΣΟΚ πριν το 2009, ασκούσε την πιο καταστροφική αντιπολίτευση που γνώρισε ποτέ η χώρα και μετά ως κυβέρνηση έτρεχε να εφαρμόσει αυτά που κατήγγειλε ως αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ το 2009, σε ένα παραλήρημα  προεκλογικής πλειοδοσίας έταζε τα πάντα στους πάντες και ύστερα αφού πέρασαν οι πρώτοι μήνες της μετεκλογικής χαλαρότητας,  αφαίρεσε από τους πάντες τα πάντα. Μετά, υποσχέθηκε να μας βγάλει στις αγορές το 2011 και ότι θα ξεκινήσει η ανάκαμψη το 2012, πράγματα που δεν έγιναν. Αυτή δεν είναι η αλήθεια;  Έκανε τέτοια πράγματα η Νέα Δημοκρατία; Πως είμαστε λοιπόν «όλοι ίδιοι»;

- Στην προεκλογική περίοδο είναι λογικό να δίνετε τη μάχη της αυτοδυναμίας. Αν αυτή όμως δεν επιτευχθεί, η συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μοιάζει αναπόφευκτη. Πρέπει να απαντήσετε ως ΝΔ σ’ αυτό το ερώτημα.

Η Νέα Δημοκρατία είναι κόμμα αρχών και αξιών, γι ‘ αυτό και  επιδιώκει συνεργασίες στην κατεύθυνση της κοινοβουλευτικής συνεννόησης και συμφωνίας. Άλλο  όμως εθνική συνεννόηση και άλλο  συγκυβέρνηση. Σήμερα και τα επόμενα χρόνια, δε θα είμαστε σε κανονικές συνθήκες αλλά σε πόλεμο. Ο πόλεμος θέλει αποφασισμένους στρατιώτες και έναν, όχι πολλούς στρατηγούς. Θέλει ξεκάθαρες πολιτικές  σε θεωρητικό και  πρακτικό επίπεδο. Θέλει πολιτική σταθερότητα και σαφές στίγμα για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Με ποιούς θα συνεργασθεί σε κυβερνητικό επίπεδο η Νέα Δημοκρατία μετά τις εκλογές; Με το ΠΑΣΟΚ, δίνοντάς του συγχωροχάρτι για όσα προκάλεσε στη χώρα ή με το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ του κ. Κουβέλη; Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παραιτηθούμε από την αυτοπεποίθησή μας και την προοπτική της αυτοδυναμίας.

Πολιτική δεν είναι η γενική καταγγελία, ούτε οι διαπιστώσεις. Ούτε «μετά Χριστόν προφήτης», ούτε «Κασσάνδρα» είναι ο πολιτικός. Πολιτική είναι να βλέπεις κάθε φορά πιο μακριά και να πράττεις, να βοηθάς δηλαδή τον τόπο σου και τους πολίτες που εκπροσωπείς να βγουν από τα δύσκολα. Τα προηγούμενα χρόνια στη Θεσπρωτία κάναμε τεράστιο έργο. Το αναγνωρίζουν αυτό σ’ ολόκληρη την Ήπειρο. Δε χρειάζεται να  ανοίγω καταλόγους με έργα και δράσεις που συνεχίσαμε και ολοκληρώσαμε ή με νέες που προωθήθηκαν. Λέω κάναμε, γιατί δεν ήμουν μόνος μου, αλλά συνεργασθήκαμε πολλοί άνθρωποι. Στο βωμό  της πολιτικής αντιπαράθεσης και της μικροπολιτικής, αυτό το έργο προσπάθησαν με συστηματικό τρόπο  να το μηδενίσουν και να εμφανίσουν μόνο τα λάθη.

Μια στιγμή, σας είπα ότι δεν είμαστε «όλοι ίδιοι». Αντίθετα από εμάς που συνεχίσαμε, ολοκληρώσαμε και αξιοποιήσαμε ότι καλό βρήκαμε, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου απαξίωσε τα πάντα, περικόπτοντας κονδύλια ή ακυρώνοντας  εγκεκριμένα έργα. Φυσικά και σ’ αυτή την προσπάθεια, έγιναν και λάθη. Ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε ότι μόνο στην τέχνη γίνονται αριστουργήματα, στην πολιτική γίνονται  λάθη. Σημασία έχει το τελικό ισοζύγιο να είναι θετικό, τα σωστά δηλαδή να είναι περισσότερα από τα λάθη. Στη Θεσπρωτία λοιπόν τα προηγούμενα χρόνια το ισοζύγιο ήταν θετικό και το έργο μας είναι  ταυτόχρονα η αλήθεια μας.

Έκανα αναφορά στο παρελθόν γιατί αυτό αποτελεί την  καλύτερη απόδειξη για τον αγώνα που θα κάνουμε στο μέλλον. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάσταση είναι τραγική. Τα πρόσφατα στοιχεία,  που ανακοίνωσε η  ΕΛΣΤΑΤ για το Δεκέμβριο του 2011, δείχνουν ότι στην Ήπειρο η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο αφού έφτασε στο 24,5%. Η πραγματική ανεργία είναι βέβαια πολύ μεγαλύτερη. Άμεση προτεραιότητα πρέπει επομένως να είναι η ανάκαμψη της οικονομίας. Η ανάκαμψη δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο. Είναι πολύ συγκεκριμένα πράγματα, ορισμένα από τα οποία πρέπει να γίνουν σε εθνικό και ορισμένα σε τοπικό επίπεδο.  Σε τοπικό επίπεδο, προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην υλοποίηση του ΕΣΠΑ, στην επανεκκίνηση και την επιτάχυνση μεγάλων έργων υποδομής όπως η Ιόνια Οδός και ο Ε65, στην μετατροπή λιμανιών της χώρας όπως το λιμάνι Ηγουμενίτσας σε πόλους τοπικής ανάπτυξης, στην ενίσχυση της οικοδομικής δραστηριότητας με επίκεντρο τον τουρισμό, στην αναδιάρθρωση και στήριξη του πρωτογενούς τομέα. Πριν λίγο καιρό προτείναμε τη δημιουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης (ΕΟΖ) στην Ήπειρο, που πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλαμβάνει και τη Θεσπρωτία. Λεφτά βέβαια δεν υπάρχουν, υπάρχουν  όμως προτάσεις, δυνατότητες και θέληση  για διεκδίκηση.

Τα τελευταία 2,5 χρόνια δεν ήταν μόνο  χαμένα για τη Θεσπρωτία, αλλά μια περίοδος  παρακμής και πισωγυρίσματος. Δεν είναι μόνο ότι υπήρξε στασιμότητα και χάθηκε η ελπίδα, αλλά ότι ακυρώθηκαν κατακτήσεις ετών που είχαν προκύψει με αγώνα και  προσπάθεια. Η κυβέρνηση  Γ. Παπανδρέου εγκατέλειψε και αδίκησε τη Θεσπρωτία. Μια διαμορφωμένη δυναμική ανάπτυξης ανακόπηκε και το πρόσημο από θετικό, έγινε αρνητικό. Όχι μόνο δεν άφησε τίποτε καινούργιο πίσω της, αλλά αφαίρεσε κιόλας. Τώρα βέβαια, επειδή είμαστε σε προεκλογική περίοδο, υπουργοί  της κυβέρνησης Παπαδήμου, άρχισαν τα κομματικά παιχνίδια  για να διασωθεί το ΠΑΣΟΚ στις ερχόμενες εκλογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τροπολογία της τελευταίας στιγμής με την οποία αυτονομήθηκε και πάλι το Νοσοκομείο Φιλιατών. Αυτό είναι βέβαια θετικό και καλοδεχούμενο για τη Θεσπρωτία. Πόσο αξιόπιστη όμως είναι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, όταν πριν λίγους μήνες πανηγύριζε για τη συνένωση με το πανεπιστημιακό Νοσοκομείο των Ιωαννίνων και απέρριπτε ως απαράδεκτους τους δικούς μας ισχυρισμούς (μεγάλη απόσταση από τα Γιάννενα κλπ) τους οποίου τώρα υιοθετεί;  

Κατεστημένο είναι  εκείνοι που πίνουν καφέ στο Κολωνάκι  με  τους μεγαλοδημοσιογράφους και τους καναλάρχες και  συμμετέχουν στα κέντρα λήψης  αποφάσεων και όχι εγώ, που ζω στην Ηγουμενίτσα. Κατεστημένο είναι εκείνοι που πάνε διακοπές  με τα κότερα των επιχειρηματιών και όχι εγώ, που παρά τη θητεία μου στο υπουργείο Οικονομικών, δεν έχω καλημέρα ούτε με έναν επιχειρηματία των Αθηνών. Συγγνώμη που μιλάω με αυτό τον τρόπο, αλλά, ούτε πορφυρογέννητος είμαι, ούτε λυμένα έχω όλα μου τα προβλήματα και νομίζω ότι είναι καιρός κάποιοι συγκεκριμένοι στη Θεσπρωτία να σταματήσουν να πετούν λάσπη στον ανεμιστήρα.

 Μα ακριβώς επειδή δεν είμαι μέρος του κατεστημένου. Δεν ισχύει τίποτε από όλα αυτά. Τα διαψεύδω κατηγορηματικά, και αυτά, και όσα άλλα σενάρια κακοήθειας εφεύρουν. Λάθη, όπως είπα και προηγουμένως έχω κάνει και έχω βασανίσει πολύ τον εαυτό μου να βρω τρόπους να μην τα επαναλάβω.  Αυτά όμως που έχουν λεχθεί, δεν έχουν καμιά σχέση με την αλήθεια.  Επειδή δεν μπορούν να παράξουν πολιτική  και να με αντιμετωπίσουν  με πολιτικά επιχειρήματα και επειδή θέλουν να καλύψουν την ανυπαρξία τους, καταφεύγουν στην παραπολιτική. Είναι κυριολεκτικά για λύπηση με αυτά που γράφουν. Είμαστε  όμως όρθιοι, γιατί δεν είμαστε λίγοι, είμαστε  πολλοί και λογικοί… και δεν έχουμε εμπάθεια.

Οι διαδικασίες όπως γνωρίζετε είναι σε εξέλιξη.  Αυτά θα ανακοινωθούν από εκείνους που πρέπει, την ώρα που πρέπει και όχι από εμένα τον ίδιο. Υπάρχει κόσμος που «υποφέρει και πεινά». Το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι οι προσωπικές στρατηγικές και επιδιώξεις και  τα πολιτικά παιχνίδια. Σ’ αυτή την ερώτηση  θα προτιμούσα να σας απαντήσω με τα λόγια του Καζαντζάκη: «Να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μόνος μου έχω την ευθύνη να σώσω τον κόσμο».

Αναρτήθηκε στο EpirusPost στις 14/3/2012 (http://www.epiruspost.gr/reportaz/politics/11918--Epiruspost-.html)